Het was een van de meest opvallende kunstenaars op Art Madrid in 2017, de Chileense, in Madrid werkende Mario Pavez. Hyperrealistisch in zijn techniek, sociaalrealistisch in zijn onderwerpen, zij het in een heel hedendaags jasje. Zijn taferelen hebben vaak iets weg van een bacchanaal, een schets van de decadente jongere generatie vol suggestieve blikken en houdingen, halfbegonnen schranspartijen en bevreemdende menselijke verhoudingen tot elkaar. Zelfs in zijn meer serene werken barst het van ingehouden spanning…
Vergis je echter niet, zijn doel is naar eigen zeggen wel degelijk om ‘liefde en vreugde’ uit te stralen met zijn werk. Dit betekent echter niet dat de man wars is van enig moraliserende duiding. Hier en daar duikt in zijn werk een doodskop op, als om de mensen die hij portretteert – vaak vrienden en kennissen – te wijzen op het feit dat hun glans vergankelijk is, dat het feest al bij al niet lang duurt. Let overigens ook op de stillevens die je vaak op de tafels vindt, een directe verwijzing naar de oude meesters die hij zo graag bestudeert – daarvoor kwam hij uiteindelijk in de eerste plaats naar Spanje.
De kunstenaar was eerst fotograaf voordat hij de magie van het penseel ontdekte. Dat zie je nog steeds in zijn composities. Die zijn steevast gebaseerd op foto’s die hij trok, waarbij hij bij voorbaat wel een idee had van waar het finale werk naartoe moet gaan, maar voor de exacte details op het ogenblik zelf vooral de modellen en het toeval hun gang laat gaan.
Best intrigerend werk toch…
- Grote kunstcollecties (#9): de onwaarschijnlijke collectie van Herb en Dorothy Vogel - november 29, 2020
- De magie van een kunstboek: “You could at least pretend to like yellow” van Katrien De Blauwer - november 28, 2020
- “Matisse comme un roman”, een rondleiding in de overzichtstentoonstelling van Matisse @ Centre Pompidou - november 27, 2020
Trackbacks/Pingbacks