Daniela Chirion en de herontdekking van de hemel
Op het ogenblik dat Daniela mij haar nieuwste reeks omschrijft, lees ik het nieuwste boek van de analytische filosoof Bernardo Kastrup. Het is niet de eerste keer dat me dit overkomt: een perfecte ‘synchroniciteit’ tussen mijn lectuur en de ontmoeting met een kunstwerk, of een gesprek met een kunstenaar. Zó vaak zelfs, dat ik mezelf ervan verdenk hier onbewust naar op zoek te zijn, zo niet het verband tussen beide op een...
Joost Colpaert, de idee van een landschap
Het is een idee dat me al een tijdlang intrigeert: dat de wereld als verschijning, wat we realiteit noemen, hoofdzakelijk het resultaat zou zijn van een mentaal proces. Het ‘idealisme’ (in metafysische zin, niet in politieke) is lang niet nieuw. Kant gaf dit perspectief al een stevige logische fundering, maar met de ontwikkeling van kwantumfysica en hersenwetenschappen de laatste decennia lijkt deze stroming meer dan ooit relevant....
De krachtige sereniteit van de steen… Een mijmering over het werk van Bruno Van Dycke
Een gesprek over kunst beginnen met een gedicht van Wisława Szymborska, het is allerminst alledaags. Het gesprek met de steen, het onderwerp van het gedicht in kwestie, kan op het eerste oog als doorslag gelden voor de geverfde stenen van Bruno. Een dergelijke analyse zou echter mateloos oppervlakkig zijn. Wat zit er binnenin de steen? Niets dan steen, luidt de koele vaststelling. Maar in deze conclusie ligt een schat aan inzichten...
Stefaan Vermeulen, hoe abstract schilderen onbewust tot figuratieve beelden leidt
Maakt het onderwerp op zich iets uit voor een kunstenaar? Of is alles wat hij doet sowieso een veruitwendiging van interne beelden die uit ontstaan uit een complexe mix van gevoelens en gedachten? Er kan lang gediscussieerd worden over deze vraag. Wat alleszins duidelijk is, is dat we als mens voor een groot deel wat we zien en ervaren van de realiteit zelf creëren. Toevallig verdiep ik me de laatste tijd in de nieuwste bevindingen...
Een allegorie van het leven… Over de bouwwerven van Luc Rogiest
Zijn het bouwvallige missionarisposten ergens verholen in de diepste uiteinden van een Latijns-Amerikaanse jungle? Of eerder caravanserais in aanbouw, spaarzaam verspreid over de vergeten paden van de zijderoute? Moeilijk te zeggen. Misschien is het beide: een brouwsel gemaakt uit persoonlijke herinneringen aan zijn reizen en symbolische, mythische oorden die langzaam tot ons collectieve onbewuste doordringen. Het geheugen,...
