Twee Belgische kunstenaars te ontdekken in Brusselse galerijen

Posted By Frederic De Meyer

Plan je in juli een uitstapje naar Brussel? Markeer deze twee galerijen dan zeker op je wandelroute! Je ontdekt er twee toch zeer merkwaardige Belgische kunstenaars.

Sophie Kuijken bij galerij Nathalie Obadia

Tot 23 juli kan je bij galerij Nathalie Obadia naar recent werk van Sophie Kuijken gaan kijken, haar tweede solo-tentoonstelling in deze galerij. Wat een vreemd parcours heeft Kuijken toch afgelegd, twintig jaar in de luwte aan haar oeuvre werken, om in 2011 door de directeur van het Dhondt-Dhaenens ontdekt te worden, die prompt een eerste solo-tentoonstelling rond haar werk op poten zet.

In de nieuwste reeks gaal Kuijken door op haar élan: “Via haar mannen- en vrouwenportretten ontsluit de kunstenares de essentie van het Zijn zelf en de daarmee verbonden passies, twijfels, intellectuele vraagstellingen, lichtzinnigheden, dromen en persoonlijke drama’s. In elk van haar schilderijen zet ze haar visie op de condition humaine uiteen, met veel gevoel voor mysterie”.

De portretten van Kuijken zijn op zijn minst mysterieus te noemen inderdaad. Je hebt voortdurend de indruk dat je de persoon in kwestie kent, maar dat komt vooral omdat ze in essentie universeel zijn. De portretten stelt ze samen op basis van beelden die ze op het internet vindt, en waarvan ze specifieke kenmerken en details mengt in het uiteindelijke portret. Daarom zijn de portretten ook zo bevreemden, ze staan ‘los van de werkelijkheid’, hoewel ze zeer reëel aanvoelen.

(meer info op de website van Galerie Nathalie Obadia)

Sophie Kuijken © Galerie Nathalie Obadia

Matthieu Ronsse bij Almine Rech Gallery

Van een heel andere orde, maar even intrigerend, is het werk van Matthieu Ronsse dat tot 30 juli bij Almine Rech te zien is. Ronsse kan misschien best gezien worden als het ‘enfant terrible’ van de ruime generatie Belgische hedendaagse kunstenaars. Wat bij hem het meest naar voor komt is het creatieve proces van de kunstenaar, belangrijker dan het resultaat zelf. De werken ogen daarom vaak ‘onaf’, maar zijn het uiteindelijk niet. Ze hangen ergens op een punt in hun creatie, hoewel dit niet noodzakelijk een pauze is. De werken evolueren soms nog tijdens de tentoonstelling.

“Het schilderij is tegelijk het schilderspalet : het draagt de vele sporen van hoe het werk werd opgebouwd en toont hoe ook toeval en het voortdurend zoeken naar oplossingen om het schilderproces spannend te houden meebepalend zijn. Voor Matthieu Ronsse is niet het finale beeld belangrijk, wel het proces dat geleid heeft tot dit beeld. Elke verflaag doet een vorige laag verdwijnen in de herinnering of de vergeetput. Het beleven van het werk van Matthieu Ronsse is daarom veel meer dan het louter kijken naar een afbeelding: het is de duik in een creatief proces” (Tanguy Eeckhout).

(meer info op de website van Almine Rech Gallery)