Twee opmerkelijke expo’s bij gallery Fifty One in Antwerpen

Posted By Frederic De Meyer

Het wordt zo te zien een drukke week voor Gallery Fifty One in Antwerpen, met de opening van twee opmerkelijke tentoonstellingen deze vrijdag – weliswaar op de twee verschillende locaties waar de galerij gevestigd is.

ARPAÏS du bois

Na haar behoorlijk intimistische reeksen ‘Tout droit vers la fin en sifflotant‘ (ook in boekvorm verschenen) en ‘Trouver un moyen d’habiter le monde‘, haar solo-tentoonstelling in het museum Dr. Guislain, neemt ze in haar nieuwe reeks meer elementen op van de buitenwereld.

Haar nieuwste reeks tekeningen, ‘Faire partie des gens qui chantent‘ is een direct resultaat van de tijd die ze in de psychiatrische instelling Dr. Guislain doorbracht (als kunstenares, welterverstaan). We kunnen ervan uitgaan dat de zingende mensen uit de titel wijzen op de psychiatrische patiënten in het ziekenhuis. Wel ze er dan deel van uitmaken, of is het enkel als observator dat ze er deel van uitmaakt? Zoals steeds creëert ze een enigma in zowel haar beeld- als in haar taalgebruik. Geldt ook voor de subtitel ‘ou ne pas s’amuser des bizarreries de la vie‘.

Dualiteit, aldus de perstekst. Waar de hoofdtitel nog op een soort lichtheid, vrolijkheid kan wijzen in het behandelen van het thema, wijst de subtitel ons terecht, en wijst ons op de duistere kant van het onderwerp… Ik blijft alvast fan.

Saul Leiter

Ik moet zelf nog gaan kijken naar de overzichtstentoonstelling van Saul Leiter in het Fotomuseum van Antwerpen. Het gaat wat traag, per slot van rekening heb ik hier nog zijn driedelige ‘Early black & white’ en ‘Early colour’ liggen om door te nemen. Voor de wiskundigen; de ‘Early Black & White’ bestaat al uit twee delen.

Maar ah, van bij mijn eerste aanblik op zijn foto’s, ik denk dat het in het Museum Dhondt-Dhaenens was, was ik gewonnen voor zijn werk, waar zoveel gezegd wordt in zo’n eenvoudige beelden. Een scherpe blik met een enorme poëtische kracht. Standvastig ook, rust vindend in de chaos van de grootstad New York, waar hij zijn meeste beelden trok.

Vraag blijft: wat kan een galerij bovenop een retrospectieve in een groot museum te bieden hebben?

Geen antwoord op deze vraag in de perstekst, al kan van de beelden die er mee werden opgestuurd alvast worden opgemaakt dat je je niet aan de klassiekers hoeft te verwachten. Maar goed, als ik dan toch in Antwerpen ben voor de retrospectieve in het Fotomuseum, kan ik evengoed zelf een antwoord gaan zoeken op deze vraag in de galerij zelf. Dus meer hierover binnenkort!