Schoonheid die knaagt, knelt, verdooft en verleidt… ‘Melancholy’ (Poetry of the Mind) in Adornes, Brugge
Ik zit gauw – en dus vaak – met mijn kop in de wolken. Ik was en ben met regelmaat louter fysiek aanwezig. Dit laatste zei ooit eens een leerkracht van me. Ik droomde gemakkelijk weg. Het vensterraam en wat zich buiten de klas afspeelde moet al eens aantrekkelijker zijn geweest… Klooien deed ik niet zo vaak; ik “verdween” gewoon. En ik wentel me, zeker de laatste jaren, als eens in een soort weemoed. En wanneer de dingen...
