Hoe omschrijf je, of toon je zelfs, een omvangrijk en divers oeuvre als dat van Hilde Overbergh? Het lijkt me een onmogelijke opgave. Haar inspiratiebronnen lijken eindeloos, aangezien ze die voornamelijk vindt in het ophopende puin en afval dat overal ligt te vergaren, als een zichzelf voedend organisme. De manier waarop ze ermee omgaat, om deze materialen een nieuwe expressievorm te bieden, misschien zelfs een nieuwe betekenis, lijken exponentieel toe te nemen met het aantal objecten waar ze haar kunstzinnige blik op vestigt.
Hoe eenvoudig het uitgangspunt ook lijkt, het resultaat ervan is moeilijker vatbaar. Deze monografie biedt zeker een volledige visuele inkijk in de mateloze belevingswereld van Hilde Overbergh, maar zonder richtingaanwijzers zou je makkelijk verloren lopen in deze wondere wereld. De teksten van Femke Vandenbosch, Frank Maes en Frits de Coninck bieden feitelijk een verademing voor de visuele prikkels die je te verwerken krijgt. Meestal is het andersom en bieden teksten in kunstboeken weinig anders dan een nodeloze ballast voor de kunst die op zichzelf spreekt.
In dit boek lijken ze een harmonie te hebben gevonden, de beelden, de denkwereld van de kunstenaar, en hoe erover geschreven wordt. Bij mijn weten hebben de schrijvers niet afgesproken: jij belicht dit aspect, ik leg de nadruk op dit facet. Dat merk je omdat ze uit dezelfde stam – de kunstpraktijk van Hilde – via een heel eigen vertakking elk een nieuw gebladerte verbaal en emotioneel weten op te roepen. Maar zo is het ook met het werk van Hilde: het is een zaad, een idee, dat langzaam, maar onvermijdelijk, talrijke banen weet te leggen in de gevoelswereld van de ontvankelijke kijker. En die kan vele richtingen uitslaan. Gelukkig maar…
Hilde Overbergh Spilled Milk
MER. Imprint van Borgerhoff & Lamberigts
ISBN: 9789463934350, 230 pp.
Ook te verkrijgen via www.hildeoverbergh.com
