NIEUW: het archief van TheArtCouch magazine #1-10 nu beschikbaar in PDF
Na de succesvolle introductie van het online platform lanceerde TheArtCouch in 2018 ook haar eigen kunstmagazine. Een gewaagde stap, waarmee we een tegengewicht wouden bieden aan de ietwat elitaire en gewichtige kunstnieuws die via andere mediakanalen de norm is. We zijn sinds de lancering wat van gedaante veranderd. De steevast langere artikels hebben we de laatste drie jaar afgewisseld met korter nieuws en nieuwe invalshoeken om...
Maxime Brigou, de continue verandering in een beeld gevat
“Ik wil een beeld maken dat niet dood wordt,” vertelt Maxime bij aanvang van ons gesprek. Kan je kunst maken die sterft, vraag ik me af? Misschien bestaat er dan zelfs zoiets als doodgeboren kunst? Het idee is zo gek nog niet. Sporen achterlaten. Een bewijs van je bestaan leveren die de tijd zal trotseren. Onsterfelijk zijn. Het zal heimelijk of niet de motivatie vormen van menig kunstenaar. Niet zo bij Maxime. Hier speelt iets...
Johan Clarysse en de diepmenselijke ambiguïteit
Hij wil geen verhalen vertellen met zijn kunst, niettemin inspireert elk werk van hem mij tot het verzinnen van talrijke nieuwe. Hij wil niet als schilder-filosoof worden aanzien, hoewel zijn werk me steevast aanzet tot vrijelijk mijmeren over essentiëlere kwesties. Hij zoekt bewust contradicties en spanning op, maar vreemd genoeg biedt zijn kunst me een zekere geruststelling, de wetenschap dat in deze spanning juist een vorm van...
De krachtige sereniteit van de steen… Een mijmering over het werk van Bruno Van Dycke
Een gesprek over kunst beginnen met een gedicht van Wisława Szymborska, het is allerminst alledaags. Het gesprek met de steen, het onderwerp van het gedicht in kwestie, kan op het eerste oog als doorslag gelden voor de geverfde stenen van Bruno. Een dergelijke analyse zou echter mateloos oppervlakkig zijn. Wat zit er binnenin de steen? Niets dan steen, luidt de koele vaststelling. Maar in deze conclusie ligt een schat aan inzichten...
Barbara Gräwe, portretten met fascinatie voor de huid
Op een druilerige zaterdagmorgen ontmoet ik de Duitse Barbara Gräwe in het Gentse Begijnhof. Een rustige buurt binnen een stedelijke omgeving waar Nucleo VZW ateliers ter beschikking stelt van kunstenaars. Barbara kwam vier jaar geleden naar België voor een Erasmus programma aan het KASK. Ze vond er niet alleen een artistieke cocon maar ook een liefde die haar langer dan voorzien in Gent hield. Ondertussen beheerst ze het...
