We leggen ons oor regelmatig te luisteren bij verwoede kunstverzamelaars. Om ideeën op te doen voor komende edities, uiteraard, al gaat onze aandacht ook uit naar minder bekende kunstenaars, maar zeker ook om de vinger aan de pols te houden van wat er leeft in de kunstwereld. Voor deze rubriek vragen we een verzamelaar naar welke kunstenaars hem de laatste maanden zijn opgevallen, en waarom. De verzamelaars wensen om privacy-redenen anoniem te blijven, we vermelden dan ook enkel hun voornaam in deze reeks.
Ivo vermeldt meteen de West-Vlaamse kunstenares Maxime Brigou, van wie hij onlangs een werk uit de reeks coup d’oeil heeft gekocht. “Naarmate ik meer van haar werk ontdekte, raakte ik steeds meer gefascineerd door haar oeuvre,” vertelt hij. De fascinatie komt ongetwijfeld voort uit het onderwerp van Maximes werk: een studie van de vluchtigheid van onze perceptie van tijd en ruimte, die ze hult in een waas van ongrijpbare, ongedefinieerde vormen. “Het werk geeft zichzelf nooit helemaal prijs,” vervolgt Ivo. Ze speelt met suggestie en evocatie, meer dan met zekerheden. Al is haar werk helemaal niet zweverig. Haar West-Vlaamse roots zorgen ervoor dat ze met haar beide benen stevig op de grond staat, iets wat Ivo duidelijk ook weet te waarderen.
Zijn aandacht werd ook getrokken door de Gentse Charlotte Vandenbroucke. “Het eerste werk dat ik van haar zag was een schilderij van een venster, een detail geïnspireerd op het werk van de renaissancekunstenaar Fra Angelico, inclusief het foute perspectief.” Het werk kwam uit een reeks die niet meer beschikbaar was. “Ze blijft constant zoeken en evolueren, zowel in thematiek als materialen,” vertelt hij. Recent gaat haar aandacht uit naar traanplaat, opgespannen rubber of oud metaal. “Ze zoekt nooit de makkelijkste weg.” Dit blijkt zeker uit de schetsboeken die hij mocht inkijken, “Dan merk je dat niets gratuit is in haar werk. Over alles is nagedacht.”
In de Wunderwall van Sofie Van de Velde in juni dit jaar weerstond hij niet aan het werk van Adriaan Marin. Intense beelden als condensatie van mentale verlangens, “doorwrocht met persoonlijke gevoelens.” Ivo heeft vaak ook oog voor techniek en materie: “de kleine maar zeer intieme werken zijn nogal pasteus, zonder evenwel op goedkope patisserie te lijken,” vertelt hij, al is het bij Adriaan voornamelijk de intrinsieke emotionele uitstraling die hem aantrok. “Zo veel fragiliteit die zo krachtig wordt gereflecteerd.”
Soms kan louter toeval tot boeiende ontdekkingen leiden. “Op een hete zaterdagnamiddag sprong ik binnen in Ontsteking in Gent,” vertelt Ivo. “Er was een performance van Conrad Willems aan de gang die mijn nieuwsgierig trok.” In deze performance bouwde Conrad een reusachtige constructie met sterk uitvergrote speelblokken. De activiteit had veel weg van een choreografie – zijn verleden als balletdanser was er wellicht niet vreemd aan. “Gaandeweg ging het publiek meevoelen met de kunstenaar,” vertelt Ivo enthousiast. “Je begint mee te denken aan de volgende stappen van het bouwwerk, je leeft mee met het kunstwerk.” Het bracht Ivo, en het publiek, tot een intense meditatieve toestand die lang is blijven hangen. “Een kunstenaar om te volgen,” zegt hij resoluut.
Meer recent viel het oog van Ivo onder meer op Willem Boel, “zeker geen nobele onbekende meer, maar het is sowieso super werk, en een mooi mens” en Michaël Vandorpe, “heel vernuftig en intelligent opgebouwde, abstracte werken. Next level!” Maar hij werd ook van zijn sokken geblazen door de pas afgestudeerde kunstenares Laura Dillemans, wiens ogenschijnlijk eenvoudige portretten een diepgaand onderzoek inluiden naar het gezicht als sociale façade: de mate waarin het een toegangspoort vormt tot een dieperliggende gevoelswereld. Haar werk laveert tussen portret en anti-portret, dat niemand onberoerd kan laten…
Volg de kunstenaars op Instagram: @maximebrigou | @charlottevandenbroucke_ | @adriaan_marin | @conrad.willems | @willem_boel |@michael_s._l._vandorpe | @lauradillemans
(werken vlnr: Charlotte Vandenbroucke | Michael Vandorpe | Maxime Brigou | Conrad Willems | Adriaan Marin | Laura Dillemans
courtesy of the artists)
