Hoe diep kan je graven in je eigen zijn? Hoe klaar en onvoorwaardelijk kan je in je eigen ziel kijken? En, wanneer je dit proces aan een breder publiek kenbaar maakt, hoe klaar en duidelijk, hoe onvoorwaardelijk komen de conclusies van dit proces naar boven?
Het is een vraag die onlosmakelijk met kunst verbonden is.
Pessoa was hier een meester in. In woorden dan. ‘Ik stagneer, als een meer dat nergens bestaat, te midden van een desolaat landschap’. Woorden kunnen net als beelden visioenen oproepen, een onverklaarbare werkelijkheid duiden.
Er bestaan talrijke manieren om deze zoektocht in beelden uit te drukken. Tijdens het graven in de diepte van je zijn verzink je soms in een verwarrend, onontkoombaar kluwen van gedachten en vaststellingen. Voor veel kunstenaars vormt hun praktijk een manier om hiermee om te gaan. Om een onbegrijpelijk universum in kaart te brengen. Om orde te scheppen in de chaos rondom hen, en in hen.
Voor de Oostendse kunstenaar Hans Defer is dit een noodzaak. De filmstills uit de misdaadfilms waar hij uit fascinatie blijft naar kijken en die hij aan het papier toevertrouwt, zijn evenveel manieren om de tijd een halt toe te roepen, om het onbegrijpbare even vast te houden, even met een heel eigen logica te bekleden. Je ziet het ook aan zijn gewoonte om zijn werken een catalogusnummer mee te geven, in plaats van een titel. Zo krijgen ze een orde, een vaste plaats in de reeks incoherente beelden die hem bezielen.
Kan je je iets herinneren dat nooit had kunnen plaatsvinden?
Hans gelooft van wel. Zijn beelden mogen dan nog ontspruiten uit een realiteit die zich buiten hem bevindt, door ze moedwillig te wissen, door alle sporen van wat ze uitbeelden te verduisteren, legt hij er de grondlagen van zijn eigen zijn in bloot. ‘Ruis’, noemt hij het. “Ruis fascineert me, als afval dat op de montagetafel blijft liggen en waarmee je een parallel verhaal kan vertellen. De ruis staat voor het wegvallen van communicatie”, vertelt de kunstenaar. Het kan evengoed gezien worden als een nieuwe vorm van communicatie. Een poging om de innerlijke chaos met de externe realiteit te verzoenen. Al doet hij dit net met feiten en gebeurtenissen die hij onmogelijk kan hebben meegemaakt, die heel waarschijnlijk zelfs fictief zijn, tenminste onvolledig. Hierdoor maakt hij zijn werk echter voor iedereen vatbaar, gezien iedereen met dit gegeven leeft, het verleent zijn werk juist de universele herkenbaarheid.
Volgens Hans is “kunst een manier om een andere realiteit te ervaren. Kunstwerken kunnen portalen zijn, deuren naar andere dimensies”. Op Lynchiaanse wijze de grenzen verkennen tussen fictie en werkelijkheid, tussen orde en chaos, de diepere essentie van de ziel laten rijzen tot de fijne grens met de buitenwereld is bereikt, het vergt een kunstenaar om dit denkbeeldige gebied in beelden om te zetten.
Meer werk van de kunstenaars kan je ontdekken via zijn website: https://www.hansdefer.com/
TheArtCouch heeft 10 bloedmooie inktschetsen van Hans Defer te koop, professioneel, stofvrij ingekaderd door Jan Corevits van DecoArté. Met rand: 29×36 cm. Lijst in cerusé,/lat ivory. De schetsen komen rechtstreeks van de kunstenaar.
We hebben nog geen professionele foto’s kunnen laten nemen, de 4 foto’s in het artikel komen wel uit deze reeks. Indien interesse aarzel niet om contact opnemen met frederic@theartcouch.com.
