Zelfs zonder zijn werk (vooralsnog) in levende lijve te hebben gezien stellen we hier in volle overtuiging: we houden van Rinus Van De Velde. Het ‘waarom’ van deze betoverende invloed is moeilijker te verwoorden. Op zoek naar een verklaring namen we het eerste en enige boek door dat aan zijn werk is gewijd: ‘Rinus Van De Velde’ genaamd.
Het interview dat als inleiding voor het boek dient, en de korte teksten van Rinus zelf bij sommige van zijn werken, bieden niet meteen veel meer informatie of duiding over zijn werk. Niettemin dragen ze enorm veel bij tot het werk zelf. Ze vormen een beeld van het denkproces van Rinus, en dat is exact hetzelfde als wanneer hij werkt, of het resultaat ervan, en zijn denken over het resultaat ervan.
Moeilijk uit te leggen. Maar laten we toch proberen. Hierbij zijn drie redenen om van zijn werk te gaan houden:
Rinus, de contradictie
© Rinus Van de Velde
De onmiddellijke verstandhouding met het werk van Rinus is eenvoudig en direct. We zien composities, geënsceneerd, geposeerd, stil, en ondanks dit gebeurt er vanalles in zijn werk. Koen Sels heeft het in zijn intro op het boek treffend over het “meditatieve ritme van het werk”. Deze contradictie zou bij heel veel kunstenaars tot complete chaos leiden, maar bij Rinus krijgt dit een eigen plaats, een eigen betekenis.
Rinus, de hersenkronkel
Een tweede factor is dat Rinus in veel van zijn werk zichzelf ensceneert. Niet verbazend dat hij in het interview naar het werk van Cindy Sherman verwijst. Dit constante verwijzing naar zichzelf doet hij overigens niet uit ijdelheid. Zelf vindt hij zijn leven van kunstenaar niet razend interessant. Misschien verklaart dit waarom hij steeds op zoek gaat naar verrassende –soms surreële- taferelen. Maar ook hier een hersenkronkel: hij is slechts een ‘protagonist in een fictieve biografie’, maar gezien hij in zijn kunstenaarsleven enkel bezig is met deze ‘fictieve biografie’, maakt dit essentieel deel uit van zijn echte leven. Er is niets fictiefs meer aan.
© Rinus Van de Velde
Rinus, de humorist
Maar waar we onmiddellijk op vallen bij het werk van Rinus is de onweerstaanbare humor die erin vervat zit. De werken spreken voor zich, maar de korte teksten die Rinus hier en daar doorheen het boek toevoegt (bovenop zijn subliners in zijn werk zelf) bevestigen het. Geniet van zijn commentaar op zijn werk met bananen (“To be honest, in real life bananas do repulse me, with their bleak, sweet taste and soft, pulpy structure, and their weird long and curved form, and their yellowness, and their very name, banana –I can almost taste the word, which sounds ridiculous to me for some reason I don’t even want to know.”), zijn schoencollectie en zijn vriendenkring (‘Frederic, Conrad, Jim & Rinus’).
Rinus, moge je lang en al dan niet gelukkig leven, maar bovenal kunst blijven maken!
Het boek ‘Rinus Vandevelde’ werd uitgegeven door uitgeverij Hannibal)
