Je voelt het aan je water dat de kunstmarkt volop in transitie is. Hoewel de meeste (grotere) traditionele galerieën blijven bloeien en er her en der nieuwe opkomen, zijn ze te dun bezaaid om de overvloed aan waardevol artistiek talent te absorberen. Individuele kunstenaars hebben dankzij sociale media een rechtstreekse doorgang gevonden naar hun publiek, maar daar speelt nu een omgekeerde dynamiek waarin je als kunstliefhebber dreigt te verdrinken in een overmatig aanbod, of tenminste een wrang gevoel overhoudt aan de vaststelling nauwelijks nog een deskundig volledig overzicht te kunnen bekomen van ‘wat er speelt’ op de kunstmarkt. Aan de ene kant een relatief elitaire poel gekende gezichten, aan de andere een oncontroleerbare stortvloed aan nieuwe.
Onvermijdelijk borrelen daardoor vanuit het veld talrijke initiatieven op om de artistieke productie op een meer gestructureerde manier tot het publiek te brengen, zonder daarom de gedaante aan te nemen van een galerie, of een instituut, die lijken onderhevig aan een andere dynamiek. Van pop-up galerieën en thuisgalerieën, naar open ateliers en nieuwe mediakanalen als de onze. Maar ook, meer en meer: de opkomst van kunstcollectieven. Kunstenaars die in losse, soms tijdelijke verenigingen de handen in elkaar slaan rond een project.
Of rond een gemeenschappelijke visie. Soms wel een verrassende. “Loveliness and menace appear hand in hand“, valt er op de website van Art Nomaden te lezen. “Power and fragility are captured in an unattainable balance. Deception walks the same road as beauty. Ultimate Beauty seduces the spectator to watch and lead them to the deeper layers of our soul.” Een groep uitgesproken figuratieve kunstenaars uit Nederland, België en Brazilië die de bedrieglijkheid van ogenschijnlijke schoonheid wil aankaarten, en, zo te lezen, wil wijzen op de verholen gevaren erachter. Het is allerminst alledaags.
Hoe vaag dit uitgangspunt ook en hoe divers de kunstvormen die ze uitkiezen, de kunstenaars in het steeds evoluerende collectief blijven merkwaardig coherent. Ze willen met het initiatief elkaar juist versterken en stimuleren, ook op artistiek vlak. Ongetwijfeld zullen de nomadische plekken waarop ze tentoonstellen deze coherentie versterken: samen een expo opstellen is eerst en vooral een uitwisseling van gedachten en perspectieven. Het biedt de kunstliefhebber misschien geen vernieuwende manier om kunst te ontdekken, maar achter de schermen zijn we wellicht getuigen van een nieuwe manier om kunst te maken, en te presenteren.
foto’s ART NOMADEN, courtesy Rémy-Wezenbeek
De twee opeenvolgende tentoonstellingen Bye bye till next time en Till next time bye bye lopen van 3 juni tot 2 juli en van 15 juli tot 26 augustus bij Remy-Wezenbeek in Antwerpen. Klik hier voor alle info.
Kunstenaars: Riëlle Beeckmans | Joel Bonk | vandeCamp & Heesterbeek | Wilma Kun | Wietse Eeken | Lidy Jacobs | Sanne Maes | Michel Michel | Astrid van Rijn | Vittorio Roerade. Gastkunstenaars Yasmine Akondo en Zjos Meyvis
