Liliane Demeester en het geheugen van de materie…
Het is een kunstvorm waar ik nog veel te weinig mee vertrouwd ben, moet ik bekennen. Onbekend is onbemind? Niet noodzakelijk. Sommige keramische werken weten me op de een of andere manier wel te boeien, al heb ik er te weinig bij stilgestaan welke mechanismen daarvoor precies in werking treden. Voor wie, net als ik, weinig achtergrond heeft in keramiekkunst, kan de expo van Liliane Demeester bij Frock in Ieper een mooie kennismaking...
(Vakantievoer) Rachel Baes, een tragische minnares
Rachel Baes staat de laatste jaren opnieuw volop in de belangstelling. Die hernieuwde aandacht valt samen met een bredere interesse in het surrealisme, maar af en toe doen musea ook schuchtere pogingen om haar werk een aparte plaats te geven – zoals tijdens de Biënnale van de Schilderkunst in 2016 in het Roger Raveelmuseum. Over haar leven bestaat nog altijd veel verwarring, wat voor een surrealiste niet zo verwonderlijk is. Die...
Ooidonk Art Festival, kunst voor geduldige fijnproevers
Weinig dingen doen op een zomerdag zoveel deugd als wandelen door frisse bossen en velden. Voor de geest geldt hetzelfde principe, al heeft die een ander soort zuurstof nodig. Kunst bijvoorbeeld, als verademing, als frisse bries in een wereld die vaak te vol, te luid en te snel is. Het Ooidonck Art Festival slaagt er dit jaar opnieuw in om beide soorten verademing samen te brengen in één ervaring. Naast het centrale thema – de...
Post-What!? – het vrolijk en verontrustende wereldbeeld van Sebastiaan Van Doninck bij Rufus Gallery
Postmodern, posttraditioneel, post truth, we leven in een tijd waarin het onderscheid tussen actualiteit en fictie steeds minder duidelijk wordt. In Post-What!?, zijn eerste soloshow in Galerie Rufus, gaat Sebastiaan Van Doninck precies op dat spanningsveld zitten. De tentoonstelling leest als een visuele reflectie op een wereld in transitie, niet via het bekende commentaar of pamflet, maar via beelden die tegelijk afstand nemen en op...
Relativiteit als uitgangspunt, de Griekse kunstenares Serolod biedt de subtiele interpretatie van de werkelijkheid
Wanneer een kunstenaar beweert om geïnspireerd te zijn door de relativiteitstheorie gaan er automatisch allerlei waarschuwingssignalen in mijn hersenen branden. Hoe geef je gestalte aan het in essentie vormloze? Is het geen absurde betrachting om de intrinsieke verwevenheid van alles ‘wat is’ trachten te verwoorden of uit te beelden? Is de werkelijkheid, bekeken vanuit een relativistische – of eerder kwantumfysische – bril niet louter...
‘Art Brut’ in de Grand Palais, wanneer kunst aan alle regels ontsnapt
Het is uitzonderlijk dat een grote nationale instelling haar zalen wijdt aan een tentoonstelling rond een privécollectie. Toch gebeurt het deze zomer in Parijs, met de expo Art Brut. Dans l’intimité d’une collection. Donation Bruno Decharme. Van 20 juni tot 21 september 2025 krijgen bezoekers er een unieke inkijk in de omvangrijke verzameling van Bruno Decharme, die onlangs geschonken werd aan het Musée national d’art moderne. De...
Vanessa Van Meerhaeghe: De taal van de kunst als bevrijding van de maatschappelijke blik
Kunnen we ons ooit los zien van de blik van ‘de ander’? Per slot van rekening werden we -volgens de gangbare evolutieleer dan toch- gedurende duizenden generaties geconditioneerd om in gemeenschap te leven. Om in deze gemeenschap te functioneren, moet men aan bepaalde verwachtingspatronen beantwoorden, zich conformeren aan de blik van de collectiviteit. Waar komt dan de hedendaagse drang vandaan om autonoom te handelen, om zich los...
Koen Deprez, architect-kunstenaar
Ik ontmoette Koen Deprez op een tentoonstelling in het Zwart Huis. Het was een eerste kennismaking, zowel met het werk als met de kunstenaar. Er ging een nieuwe wereld voor me open — een wereld waarin architectuur en kunst één symbiose vormden. Bovendien leek Koen me iemand met een ijzeren wil, iemand van wie je bij een oppervlakkige benadering zou denken dat hij niet veel tegenspraak duldt. Over zijn werk schrijven was niet...
De Pyreneeër: iPad-tekeningen van William Ploegaert
Met De Pyreneeër brengt schilder en tekenaar William Ploegaert (1959, Gent), na Mimesis Nemesis (2021) en Ontsluierd (2023), opnieuw een boek uit met iPad-tekeningen. Al sinds 2012 tekent de kunstenaar digitaal met behulp van de app ArtSet Pro. Een atelier heeft hij dan ook niet meer nodig. Zijn iPad is zijn ‘draagbare atelier’. Hij kan er op eender welke plek en op eender welk moment mee aan de slag. Net als David Hockney, die in...
Mijn lichaam als landschap van leven
Er zijn van die momenten waarop je blij bent dat Waze en Google Maps bestaan. Dat besef overvalt me wanneer ik na het volgen van een smal kronkelbaantje mijn bestemming bereik. In het landelijke Melle heb ik een afspraak met kunstfotograaf Eva Rossie naar aanleiding van haar boek ‘fragmentées’ dat in de loop van de zomer verschijnt. Sommige boeken stellen geen vragen, ze ademen. fragmentées, het nieuwe boek van Eva Rossie, is zo’n...
