George Minnes interpretatie van De Verloren Zoon
Ik ben niet gelovig, tenminste niet in de gangbare, strikte zin. Niettemin voelt me dit scherp aan als een gemis, en hoe meer ik me verdiep in de kunstgeschiedenis, hoe scherper ik dit gemis gewaarword. Er is het schier bodemloze inspiratiebron die religie kunstenaars biedt, die beelden heeft opgeleverd die geen uitleg behoeven om er de diepte en de reikwijdte van te voelen, om er de spirituele draagkracht van te ervaren. Maar meer...
Real Humans en de grenzen van de mensheid
Komen we in een tijdperk waarin technologie vanuit zichzelf verder evolueert, zoals Kevin Kelly het formuleert, gedreven door een soort ‘eigen wil’? Het idee mag absurd lijken, aangezien technologie zonder de mens nooit ontstaan zou zijn, laat staan zelfstandig zou kunnen voortbestaan. Maar zodra het punt bereikt wordt waarop het systeem zichzelf ontwikkelt, maakt de oorsprong steeds minder uit. Het onderscheid tussen schepper en...
‘Those who don’t look will not see’, met Johan Clarysse op zoek naar een definitie van de mens
‘Wie niet kijkt zal niet zien’, zo luidt de titel van de nieuwe tentoonstelling van Johan Clarysse bij De Buck. De titel kan met betrekking tot kunst vele betekenissen hebben, en nog meer nog in relatie tot het werk van Clarysse, die er juist een kunst van maakt (excusez le mot) om talrijke sporen achter te laten in zijn schilderijen: sporen van zijn gedachten, van wat hij leest en observeert; sporen evengoed van zijn begrip van als...
Wie durft te kijken? Christiane Struyven over vrouwelijke kunstenaars en vergeten verhalen
Naar aanleiding van de publicatie van haar nieuwe boek Wie is bang voor vrouwelijke kunstenaars? 50 Belgische kunstenaressen 1880-2020 sprak ik met kunsthistorica, ereadvocaat en spreker Christiane Struyven. In een geanimeerd gesprek blikt ze terug op het succes van haar vorige boek, licht ze haar motivatie toe, en vertelt ze hoe ze in dit nieuwe boek het werk van vijftig Belgische kunstenaressen tot leven brengt. Wanneer wist u dat...
Solitude, vijf kunstenaars onderzoeken de waarde van eenzaamheid
Bestaat er zoiets als een formule voor geluk, dan moet daarin ook eenzaamheid een plaats krijgen. Niet als tegenpool, maar als een element dat tegelijk afstand schept en nabijheid mogelijk maakt. Sartre schreef ooit: “Si tu te sens seul lorsque tu es seul, tu es en mauvaise compagnie.” Wie zich eenzaam voelt wanneer hij alleen is, verkeert in slecht gezelschap. Het ongemak dat hij benoemt, klinkt vandaag nog steeds door, misschien...
Minimal – Een stille verschuiving in de manier van kijken in de Pinault Collection, Parijs
Met Minimal brengt de Pinault-collectie in Parijs een tentoonstelling die niet probeert te imponeren met overweldigende beelden, maar net het omgekeerde doet: ze nodigt uit tot verstilling. Sinds de jaren 1960 zochten kunstenaars wereldwijd naar manieren om de kunst te ontdoen van overtolligheid, van dramatiek en van verhaal. Niet om leegte na te streven, maar om preciezer, intenser en menselijker te kijken. De expo toont hoe die...
De nacht keert: Els Vos in CC Binder te Puurs-Sint-Amands
Nog tot 23 november stelt etser, tekenaar en schilder Els Vos (1963, Antwerpen) onder de titel De nacht keert een zeventigtal unieke etsen tentoon in CC Binder in Puurs-Sint-Amands. Naar aanleiding daarvan verscheen bij de Leuvense uitgeverij P een gelijknamige monografie met korte, duidende teksten van Johan van Cauwenberge en Sabine Alexander. Daarin zijn vrijwel alle tentoongestelde etsen opgenomen. Expo en boek bieden een antwoord...
Richter bij Louis Vuitton, alsof u erbij was…
We gebruiken de woorden niet graag, en dus niet vaak. ‘Een expo om niet te missen’. Wat betekent het? Kan je leven eronder lijden als je het niet bezoekt, zelfs al ben je een die-hard kunstfanaat? Vermoedelijk niet. Wat maakt een expo dan een levensnoodzakelijheid, al zeker voor een nog levende kunstenaar? Het feit dat er zoveel van zijn oeuvre samen te zien is, een voorval dat in de voorzienbare toekomst niet meer zal voorvallen,...
Michiko Van de Velde en de dubbele lagen van het licht
Haar Japanse voornaam luidt Michiko, letterlijk vertaald: “de spirituele weg”. Alsof haar levenspad bij geboorte al in zachte lijnen was uitgetekend. Ze groeit op tussen twee werelden, twee tijden, twee lichtbronnen – België en Japan – en die dubbele worteling vormt het vertrekpunt van haar artistieke blik. Haar vele reizen wakkerden een nieuwsgierigheid aan voor kleuren, lichtintensiteiten en subtiele variaties in zonlicht – verrijkt...
Kunst en wetenschap, een onverwachte symbiose
Het blijft een merkwaardig beeld, ook eeuwen na datum: de fresco’s van Raphael in het Stanza della Segnatura. Daar staan wereldse, wetenschappelijke kennis en religieus inzicht niet lijnrecht tegenover elkaar, maar op gelijke voet. Alsof het rationele, redelijke denken en het intuïtieve, spirituele begrijpen twee uitdrukkingen zijn van hetzelfde verlangen: de wereld te doorgronden. Het opmerkelijke is dat deze schijnbare tegenstelling...
