Een ongewone samenwerking tussen een kunstenaar en een chef kok

Posted By Frederic De Meyer

Waar komt de creativiteit vandaan, waar kunstenaars vaak om bekend staan? Er bestaan verschillende theorieën over, en het is duidelijk dat er bepaalde technieken bestaan om de creativiteit te stimuleren -de Nederlandse psycholoog Ap Dijksterhuis publiceerde onlangs een interessant overzicht hiervan in zijn boek Inspiratie, waaruit onder meer blijkt dat inspiratie op dezelfde manier ontspruit bij kunstenaars als bij uitvinders, zakenlui en wetenschappers. Wat echter niet wilt zeggen dat kunst dezelfde betekenis heeft als wetenschap, maar ik wijk af.

Een van de technieken is om te kijken wat er allemaal over de muren gebeurt: ontwikkelingen in een andere discipline (of sector, wetenschapsdomein, …) en je inbeelden hoe het zou zijn mocht deze toegepast worden op de jouwe. Het blijkt een machtig instrument om anders, out of the box te gaan denken.

In het licht hiervan mag het niet verbazen dat kunstenaars niet enkel onder elkaar samenwerken, maar ook vaak met bedrijven, wetenschappers of andere creatieve beroepen, zo ze die al niet beroepsmatig of uit nieuwsgierigheid in zichzelf combineren. De samenwerking van kunstenaar Stief DeSmet en chef Olly Ceulenaere van restaurant PUBLIEK geldt als mooi voorbeeld.

Gelijkenissen? Beiden vinden ze inspiratie in ogenschijnlijk banale voorwerpen en producten, die ze vervolgens met hun talent optillen tot een hoger niveau. De ene maakt er zinnenprikkelende gerechten mee, de andere sublimeert ze, met een laagje bladgoud, tot kunst. En wat is er banaler dan een aardappel? Staan we nog wel stil bij de grillige vorm, de ontoegankelijk schoonheid, de oneindige verscheidenheid van dit “ordinair volksvoedsel”? Het neemt wellicht een chef en een kunstenaar om dit wel te doen. Ze namen de patat als uitgangspunt van hun gemeenschappelijk project, de Golden Patatoe.

“Ik geloof hard in lekker eten, in onberispelijke service, maar ik hou ook van scheve hoeken”, legt Olly Ceulenare uit. “Aan regels, standaarden en verwachtingen probeer ik niet te veel te denken. Ik richt me op het alledaagse, op kwalitatieve en soms vergeten producten uit de streek om boeiende, smaakvolle en toegankelijke gerechten te creëren, zonder toevoeging van elitaire luxeproducten, en dat in een losse setting. Ons vak nemen we serieus, maar we doen het met gecontroleerde nonchalance, want té serieus, dat vijlt de kantjes eraf.”

Van zijn kant heeft Stief steeds iets gehad met natuurlijke elementen, die hij vaak met bladgoud “vergoddelijkt.” De patat blijkt een dankbaar onderwerp: “De aardappel wordt in de keuken al te vaak als een ordinair product beschouwd. Al eeuwenlang is het in onze contreien een dagelijks en onmisbaar ingrediënt dat – wanneer het door een chef creatief wordt verwerkt – wonderlijke gedaantes kan aannemen en onverwachte kwaliteiten vertoont.”

Hun gelijklopende kijk op de dingen is recent uitgemond in een serie kunstwerken die de tafels van PUBLIEK zullen sieren. Golden Potato is een reeks van 20 unieke Golden Patatoes gegoten in massief brons. Symbolisch staan ze voor “de transformatie van het dagelijkse, het ordinaire, in een onverwachte, intrigerende en artistieke expressie.”

Respect the patato! Het klinkt als een strijkreet, of een protestslogan. In zekere zin is het dit ook. We gaan achteloos voorbij aan de intrinsieke schoonheid en waarde van alledaagse dingen. Het vergt een kunstenaar, en nu ook een chef, om ons daarop te wijzen….