Els Wuyts is deel van het curatorenteam van Triënnale Brugge 2021. Ze ontfermt er zich over de kunst in de publieke ruimte. Daarnaast is ze freelance curator en wist ze de voorbije zomer te verrassen met diverse kleinere projecten, zoals het ondersteunen van de Pre-Triënnale Brugge 2020, een tentoonstelling in Villa Les Zéphyrs in Westende en het kunstparcours Composte in Herzele.
Samen met haar partner Yves Velter beheert ze ook het Oostendse initiatief Salon Blanc, waar ze regelmatig kunstenaars presenteren in een ongedwongen huiselijke setting. Hun doel is om de nieuwsgierigheid te prikkelen en kunstenaars die in Oostende en omgeving nog weinig zichtbaarheid kennen, voor één dag een plek te geven. Els Wuyts is in Oostende ook samen met een aantal andere enthousiaste kunstliefhebbers actief in BILDNIS, een platform waar ruimte is voor hedendaagse kunst in een ketting van activiteiten, zoals studio visits, tentoonstellingsbezoeken of gesprekken met diverse kunstenaars. Daarom is ze perfect geplaatst om als eerste in deze reeks een frisse blik te werpen op de betaalbare kunstcollectie.
Els Wuyts: “Kunst Aan Zet is een zeer goed initiatief. Het laat kunstenaars toe om op de voorgrond te treden via een andere weg. Bovendien is het gegeven dat kopers gefaseerd kunnen betalen natuurlijk zeer gunstig. Voor veel mensen is een galerie of museum binnenstappen nog een brug te ver. Ze houden wel van kunst maar kopen liever een werkje van bekenden uit hun omgeving, omdat deze manier hen meer vertrouwd is. Ze houden ervan om zich te omringen met mooie dingen, maar durven hun horizon nog niet te verruimen. Kunst Aan Zet zorgt ervoor dat de kunstwereld voor diverse doelgroepen toegankelijker wordt. Het aanbod van Kunst Aan Zet is divers genoeg om iedereen aan te spreken. Het bevalt me dat de klassieke schotten tussen de kunstvormen niet van tel zijn, en dat je in de collectie onder meer ook textielkunst, grafisch werk, conceptuele kunst en installaties vindt. Iedereen kan zijn of haar gading vinden.”
Nieuwsgierigheid
“Als ik dan toch een kleine suggestie mag doen: het zou fijn zijn dat ook kunstenaars die niet verbonden zijn aan een galerij, in de collectie worden opgenomen. Misschien staat dat op de planning voor de toekomst? Ik laat me voor de selectie hieronder vooral leiden door wat mijn nieuwsgierigheid triggert, niet per se door werk dat ik al door en door ken of kunstenaars waar ik al mee gewerkt heb. Het is dus geen kwaliteitsoordeel, enkel een intuïtieve wandeling door de collectie.
“Een eerste werk dat me opvalt is Jeu de Mouchoir van Caroline Van den Eynden. Het is een sculpturale vorm met referenties aan een architecturale ruimte of een maquette, dat ook een plek kreeg in Villa Les Zéphyrs deze zomer. Ik vind dit werkje ongelofelijk mooi en compact, je kunt er je geest doorheen laten bewegen, er als het ware doorheen wandelen. Hoewel deze vorm functioneel lijkt, is hij totaal niet zo bedoeld, het is honderd procent beeldende kunst en verbeelding. Ik vind dit erg intrigerend. Ook de achteloosheid van het rechthoekige blokje dat als een zakdoekje hangt te bungelen – dat is mijn persoonlijke interpretatie gezien de titel – ademt een soort poëzie waar ik enorm van houd.
“Daarnaast werd ik geprikkeld door het werk Two revolutions a day van Sophie Nys. Ik ken haar werk nog niet zo goed, dus ik maak vooral mijn eigen interpretatie van dit klokje, dat deel uitmaakt van een reeks van twaalf, oorspronkelijk gemaakt voor de Zürichse politie. ‘Twee revoluties per dag’ refereert voor mij aan de strijd die elke beeldend kunstenaar elke dag opnieuw moet leveren – kunst is iets wat zeker in het huidige tijdsgewricht snel van tafel wordt geveegd als overbodig, wat telkens opnieuw veel inzet vergt van kunstenaars. Wat me bevalt aan dit werk is dat ze niet kiest voor een stereotiep of sloganesk beeld van een klok die bijvoorbeeld op vijf voor twaalf staat, maar elke klok tikt op zijn eigen ritme, zoals elke mens zijn of haar eigen beleving heeft. Het individuele ervaren van de wereld wordt hiermee naar voren geschoven. Het doet me eraan denken hoe we allemaal onze kleine evoluties en revoluties meemaken, vanuit onze eigen kleine wereld, soms helemaal niet zichtbaar voor de buitenwereld. We volgen elk onze eigen cadans.
“Het werk van Virginie Bailly kan me altijd bekoren, vanwege de manier waarop ze met het schilderkunstige medium omgaat. Booth I, D28 is een tekening met mixed media maar suggereert hetzelfde gevoel van beweging dat je ook in haar schilderijen vindt. Haar werken hebben titels als Zwerm en Zeezicht, er is altijd een vorm van movement mee gemoeid. Ik hou van de vrije manier waarop ze zaken toelaat op haar doeken, hoe ze er actief in werkt maar de kleuren ook gewoon laat zijn. Als het nu een landschap of een ontploffing betreft, ze zet dit medium op een heel eigen manier in de wereld. Ze trekt je binnen in haar werk met een visnetje – een of ander herkenbaar fragment – maar laat je dan over aan je verbeelding. Het blijft elke keer weer intrigerend.”
Ambassadeur
“Een ander werk dat mij nieuwsgierig maakt is Hora Crucis 8, een potloodtekening van Aline Bovy waarop tandenborstels op bijzondere wijze zijn geschikt. Zij presenteert deze werken op voethoogte en niet op de ooghoogte die je meestal met tandenborstels associeert, wat een enigszins bevreemdend effect heeft. Ik ken haar werk nog niet zo goed, maar het maakt me alvast erg nieuwsgierig. Dat is ook hoe ik kopers aanraad naar deze collectie te kijken: je hoeft in eerste instantie niet alles te begrijpen, er kan een onbewust gevoel van herkenning zijn, iets in een beeld wat je aantrekt. Je mag je best laten leiden door wat je nog niet kent of nog niet weet.
“Uiteraard is het fijn om het werk na aankoop met de beste zorg te omringen. Om het een mooie plek te geven in je huis, zodat het tot zijn recht komt. Om je verder te verdiepen in het verhaal van de kunstenaar of van critici hierover, zodat je het werk beter gaat begrijpen. Hoewel een aankoop kan gestoeld zijn op een coup de foudre, ben ik er zeker voorstander van om daarna op zoek te gaan naar meer info, wat extra betekenislagen toevoegt aan een werk. Een kunstwerk kopen is eigenlijk een ontdekkingstocht, waarbij je er steeds weer een andere relatie mee aangaat. Na tien jaar is je voeling ermee allicht helemaal anders. Je mag wat mij betreft gerust zeggen dat een koper een ambassadeur kan worden voor de kunstenaar en voor de beeldende kunst in het algemeen.”
Kunst Aan Zet is een kunst- en designcollectie voor iedereen, verspreid over meer dan dertig galeries. Dankzij de renteloze lening kan je in deze galeries kunst kopen op afbetaling, zonder dat het je dus een euro extra kost. Je hebt het kunstwerk in één keer in huis, maar de betaling kan je spreiden over een of twee jaar. Klik hier voor alle info!
Dit artikel verscheen tevens het TheArtCouch Magazine #6. Ontdek meer dan 25 boeiende kunstenaars en spelers op de kunstmarkt. Ontdek het hier!
november 29, 2020
Goed dat Els Wuyts pleit om kunstenaars los van een galerie te laten deelnemen aan Kunst Aan Zet.