Tekeningen. Net als schetsboeken blijven ze op mij als niet-kunstenaar een nagenoeg magische uitwerking hebben. Misschien is komt het door de broosheid van het papier, de verwantschap met de schetsboeken van kunstenaars die ik zo veel meer sprekend vind voor hun denkwereld, in vergelijking met hun ‘affe’ werk op een vlekkeloze witte muur. Misschien komt het door de associatie met mijn andere grote liefde, die voor boeken. Beide houden een belofte in iets te kunnen ontdekken dat ik nog niet heb verkend, een mentaal territorium dat ik nog niet heb bewandeld. Een doek of een beeldhouwwerk heeft dit ook, natuurlijk, maar op een of andere manier lijkt werk op papier me rauwer, dichter bij de kern van de oorspronkelijke gedachte.
Onder de wat enigmatische titel ‘Het huilende huis’ brengt het Gentse Rufus Gallery drie rasechte verkenners van het papierlandschap bijeen. Het werk van Sam Timmerman heb ik de laatste maanden al kunnen ontdekken, waarbij ik nogal vrijelijk associaties maakte met Jungiaanse mandala’s en waarin ik de essentiële krachten van creatie en vernietiging herkende, die in zekere zin in elk kunstwerk verholen liggen. Het werk van Lukas Verstraete en Liesbeth Van Heuverswijn is me tot nog toe onbekend. “In zijn tekeningen laat Lukas zijn twijfels los over onze menselijke natuur”, licht Jens Verspille van Rufus Gallery toe. “Hij tracht verwikkeld in naïviteit, vettigheid, melancholiek en jolijt een antwoord te bieden op het doel van ons bestaan.” Zou het bestaan werkelijk een doel hebben? Gesteld dat dit het geval zou zijn, zou het dan in een tekening kunnen vervat worden? De gedachte lijkt me niet eens zo vreemd.
Maar mocht het een doel hebben zou je ervan uit moeten gaan dat het leven in hoge mate gedetermineerd is, dat het in een bepaalde richting zou verlopen. Een tegenganger voor deze gedachte vind je in het werk van Liesbeth. “Voor Liesbeth gaat het bij tekenen over het organiseren van het grafiet op het papier waarbij een voorafgaand plan ontbreekt”, zegt Jens. “De werken dragen geen grote thema’s in zich, maar zijn te lezen als eenvoudige beelden die we wellicht allemaal kennen.” Bloemen, wolken, regendruppels. Het fundamentele mysterie van het bestaan ligt misschien niet zozeer achter wat we gewaarworden, maar in het eenvoudige feit dàt we gewaarworden, dat we ons bewust zijn van ons bewustzijn. Het heeft geen oeverloos betoog nodig om dit te laten doordringen. Een eenvoudige tekening volstaat soms.







‘Het huilende huis’ met werk van Sam Timmerman, Liesbeth Van Heuverswijn en Lukas Verstraete loopt nog tot 9 juli bij Rufus Gallery in Gent. Klik hier voor alle info.
- Vanessa Van Meerhaeghe: De taal van de kunst als bevrijding van de maatschappelijke blik - juni 14, 2025
- (open brief) Mevrouw de minister, u vergist zich - juni 14, 2025
- Zet jouw kunstevent deze zomer in de schijnwerpers! - juni 11, 2025