Broosheid, verloren onschuld, imperfectie, zo omschreef Isabelle De Baets het werk van Mieke Teirlinck een aantal jaar geleden. Johan Debruyne zag misbruik, corruptie en macht als thema’s in haar werk. Het spectrum aan maatschappelijke thema’s die haar aandacht weten te treffen is ruim. De beelden vindt ze op een medium dat er vaak van wordt beschuldigd om de aandacht volledig in te palmen en met trucjes vast te houden, af te leiden van meer natuurlijke of gezonde onderwerpen, maar hetzelfde medium biedt juist de kans om binnen een specifieke invalshoek een brede waaier aan subtiele variaties te ontdekken.
Je zou ze vanop afstand kunnen behandelen, een neutrale blik werpen op maatschappelijke gebeurtenissen en evoluties, met Stoïcijnse cool de bijhorende gedachten aan het canvas toevertrouwen. Niet zo met Mieke, bij wie het gevoelsleven evengoed een studiedomein vormt. De reflecties die ze op haar doeken vastlegt schipperen dan ook tussen het maatschappelijke naar het intieme, als maakten ze deel uit van een onlosmakelijk geheel.
En waarom niet? Where are we now, luidt de titel van haar nieuwe expo bij Pinsart in Brugge, verwijzend naar het liedje van David Bowie dat hij op zijn 66 jaar en stoemelings opnam in een kleine studio in New York, en zonder boe of ba op Spotify plaatste. Hij kon ondanks zijn roem discreet en nederig zijn. Maar even treffend is het thema van het liedje: een oude man die in alle eenvoud en eerlijkheid reflecteert over zijn leven, gevuld van herinneringen aan schimmige wereldgebeurtenissen. De woorden van muziekcriticus Chris Roberts over het lied zijn evengoed van toepassing op de praktijk van Mieke. Volgens hem ging het lied uiteindelijk over de ‘smerige lessen van het hart’. Het verhaal van elk van ons…
© Mieke Teirlinck: Love is Beautifull II (2022) | Holocaust (2020)
Mieke Teirlinck, Where are we now? loopt van 14 april tot 19 mei bij Pinsart Gallery in Brugge. Klik hier voor alle info.
