Hoewel je in strikte zin niet over sacrale kunst kan spreken kan ik het niet laten de kunst van Sofie Muller als sacraal te ervaren. Waar deze indruk precies vandaan komt heb ik nog niet kunnen achterhalen -het vormt alleszins het onderwerp van talloze innerlijke debatten. De gedachte die het dichtst een soort van conclusie nadert wordt gevormd door de intense verhouding die ze lijkt te hebben met de onderwerpen die ze uitkiest en die, zonder ze hiervoor noodzakelijk met spiritualiteit te beladen, ze toch op een of andere manier verheft tot iets dat het onderwerp ver overstijgt. Sofie voegt waarde toe. Alledaagse menselijke emoties krijgen in haar handen de status van universele inzichten in de menselijke aard, de meest profane afbeeldingen vervormt ze tot gewichtige fundamentele waarheden.
Of ze zelf gelovig is weet ik eigenlijk niet. Onze gesprekken hebben zich nooit tot dit onderwerp begeven. Ongetwijfeld zal het religieuze erfgoed waar ze door omgeven werd in haar opvoeding sporen hebben achtergelaten, maar is dit voldoende om de mystieke aard van haar praktijk te verklaren?
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Sofie werd wat onverwacht gevraagd om in de zomermaanden tentoon te stellen in de protestantse kerk in de Brabantdam in Gent. Samen met curator Hans Martens koos ze enkele persoonlijke sleutelwerken uit haar reeds uitgebreide oeuvre. Wanneer haar neef Peter Alexander Muller over het initiatief hoorde schreef hij haar een lange brief waarin hij de voorgeschiedenis van hun familie op een onverwachte wijze in relatie bracht met diezelfde kerk. De voorouders van Sofie bleken Nederlandse Lutheranen die in de 19e eeuw van Haarlem naar België verhuisden. Een reeks toevallige gebeurtenissen en amoureuze perikelen bracht de oudvader van Sofie, Lambertus Müller (1822-1881), naar Gent, waar hij ooit kerkvader was van diezelfde kerk waar ze nu tentoonstelt.
“De cirkel is dus rond”, vertelt ze. “Gods wegen zijn ondoorgrondelijk”, ben ik even geneigd aan te vullen, tot ik me herinner dat ik niet gelovig ben, tenminste niet op een religieuze manier. Maar mocht ik deze mening ooit willen herzien weet ik zeker dat dit verhaal me op weg zou kunnen helpen…
De expo Schuld en Onschuld is elk weekend van juli te bezoeken van 14 tot 18u — tijdens de Gentse Feesten elke dag van 14 tot 18u in de Sint-Kristoffelstraat, 9000 Gent.
