Op de redactie van TheArtCouch krijg ik wekelijks tientallen persberichten toegestuurd. Te veel om allemaal nauwgezet door te nemen, vrees ik. De meesten worden vluchtig doorgenomen, enkele grondig, sporadisch geef ik gevolg aan eentje. Het is niet uit arrogantie, zo hoop ik toch. Teveel keuzes, en meestal ga ik zelf op zoek naar nieuws in plaats van rustig af te wachten tot het kunstnieuws mijn richting uitkomt.
Maar af en toe blijft mijn aandacht langer haperen over een persbericht, en gebruik ik deze op een of andere manier. Vanwaar het verschil? Kunstenaars en kunstevents doen hun best om op te vallen in de massa, maar onderscheiden zich hiermee niet noodzakelijk. Mijn mening over een binnenkomend persbericht is alleszins in een fractie van een seconde gemaakt wanneer aan een of twee van deze tips afbreuk wordt gedaan. Ik geef ze hier mee, deels als advies, deels ook uit verantwoording voor waarom ik geen gevolg geef aan de persberichten die ik binnenkrijg.
