Ik bestelde onlangs het nieuwste boek van Katrien De Blauwer: You could at least pretend to like yellow. Het zette me niettemin aan me nog wat meer te verdiepen in haar enigmatische werk. Meng een sterk associatief vermogen met een wat onrustige jeugd, en je bekomt automatisch kunst die iets meer betekent dan wat je te zien krijgt. Veel kunstenaars proberen dit juist te verbergen, onder het mom van ‘iedereen ziet wat hij er in wilt zien’, niets mis mee overigens. Maar daarin onderscheidt Katrien zich precies, omdat ze zo expliciet is in de ontstaansgeschiedenis van haar werk.
Al geeft ze nog steeds ruimte aan de kijker om er een andere, eigen invulling aan te geven. door de vreemde, verrassende combinaties die ze creëert, die je rechtstreeks aanspreken, al besef je ook dat ze een ondoorgrondelijk geheim bevatten. Associaties waar eenieder iets anders in zal zien, maar waarin eenieder een stuk van zichzelf zal herkennen.
Het loont alleszins de moeite, in de aanloop naar het doornemen van haar recentste boek, om te luisteren naar haar verhaal over haar vorige boeken, in een interview afgenomen naar aanleiding van haar deelname aan de InCadaqués Photo Festival in 2019.
Ontdek even mee:
Katrien De Blauwer
- R.I.P. Guillaume Bijl, een ode in 3 reportages - juni 21, 2025
- Post-What!? – het vrolijk en verontrustende wereldbeeld van Sebastiaan Van Doninck bij Rufus Gallery - juni 21, 2025
- Relativiteit als uitgangspunt, de Griekse kunstenares Serolod biedt de subtiele interpretatie van de werkelijkheid - juni 21, 2025
