Rose Wylie.
Ik google haar naam.
Een slonzige vrouw posteert wat geschrokken voor een vervallen cottage in Kent. Er zijn foto’s van haar aan het werk in haar studio/atelier waar grote lappen canvas zijn vastgeniet op de muren, dikke lagen opengevouwen kranten op de planken vloer, de werkbank is volgepakt met lege tubes en potten verf, gebruikte spatels, borstels en kwasten. Wylie tekent wat ze tegenkomt, al wat haar wakkere oog vangt, daarna duikt zij stoïcijns het canvas op en werkt door tot het geworden is zoals zij het zag. Alles met een droge Engelse humor, de schilderijen zijn kleurrijk, altijd cartoonesk/figuratief geschilderd, meestal begeleid door enkele woorden of een zinnetje. Is wat zij geschilderd heeft toch niet helemaal geworden zoals zij het bedoeld heeft dan maakt zij er gewoon nog een en hangt het ernaast.
Hot
Kunstenaar Rose Wylie, zij is in betrekkelijk korte tijd vanuit het schijnbare ‘niets’ de hipste artiest in de internationale kunstwereld geworden; kunstkenners én kunstcritici lopen voor haar te hoop.
“Er is altijd wel iemand ‘hot’ hoor ik u denken en dat klopt, iedere gerenommeerde galerie heeft tegenwoordig tenminste één vrouwelijke kunstenaar van een zekere leeftijd; Rose Wylie spant de letterlijke kroon, zij heeft op 14 oktober haar 88ste (!) verjaardag aangetikt met haar kinderen, kleinkinderen en wat goede vrienden. Haar man Roy Oxlade, een van Engelands meest indrukwekkende schilders van de afgelopen vijftig jaar, zeer gekend als the Artist’s Artist, was daar niet bij. Hij overleed in 2014.
De twee kunstenaars leerden elkaar kennen op Folkstone and Dover School of Art in Kent en trouwden vrij snel daarna. We schrijven 1957.
Rose legde daarop haar potloden en kwasten neer; zij begeleidde haar man naar tentoonstellingen, zorgde voor hem, voor huis en haard, las heel veel, baarde drie kinderen en voedde die op.
Toen het opvoeden gedaan was schreef zij zich in aan Royal College of Art, London en rondde daar in 1981 alsnog haar opleiding af.
De laatbloeier
Vanaf dat moment heeft zij op een zolderkamer van de cottage, nog altijd verborgen voor de buitenwereld, dagelijks gewerkt. Haar grootste en enige fan was lange tijd haar man Roy Oxlade die haar adviseerde en stimuleerde. Zij werkte [met uitzondering van een handjevol regionale mensen en een enkele lokale tentoonstelling] in volstrekte anonimiteit gestaag aan haar eigenzinnige oeuvre.
Zij zegt daarover: “Een kwart eeuw genegeerd worden, dat is moeilijk ja, maar het is een voordeel aan mijn kant geworden want ik kon in de luwte werken, ik werd niet aangevallen, bekritiseerd of vergeleken. Ik ben niet gereduceerd tot een product, tot een naam met een imago dat kon vallen en niet meer opstaan; ik ben ontsnapt aan het oordeel van de wereld. En ik wás al kunstenaar, alleen heel erg lang geen actieve, geen uitvoerende.
Daarom ben ik heel blij met mijn succes op deze valreep.”
Natuurlijk exposeerde zij wel wat. Haar eerste solotentoonstelling was in 1985, in het Trinity Arts Centre, Royal Tunbridge Wells in Kent Engeland. In 1995 bij Reeds Warf Gallery in London. En er volgden om de paar jaar meer in Engeland.
De definitieve doorbraak
In 2010 werd zij uitgenodigd om een werk in te brengen voor de tentoonstelling ‘Women to watch – Body of Work: New Perspectives on Figure Painting’ door The National Museum of Women in the Arts in Washington DC. Het is het enige museum ter wereld dat zich uitsluitend wijdt aan vrouwelijke kunstenaars en is in haar bestaan nog betrekkelijk jong.
Na deze groepstentoonstelling had zij een interview met de beroemde publiciste/feministe Germaine Greer voor The Guardian en zo werd de naam Rose Wylie bij het grote publiek bekend. De Internationale gallery David Zwirner nam haar daarna op in zijn stal en deed de rest.
Zij heeft sindsdien jaarlijks minstens vijf solotentoonstellingen.
De tentoonstelling bij het S.M.A.K. Nu
In de allereerste zaal springt je bij binnenkomst de geur van terpentine en olieverf in de neus terwijl je omringd wordt door enorme, op het eerste gezicht vrolijke, kleurrijke, wat kinderlijk getekende schilderijen. Het canvas is vaak niet beschilderd zoals bij het eenvoudige maar absoluut práchtige ‘Tube Girl.’ In een paar dikke klodderige, modderbruine en doeltreffende penseelstreken heeft Wylie hier een treffend verhaal neergezet.
Installatie PICKY PEOPLE NOTICE in het S.M.A.K. 2022, Rose Wylie | foto: © TheArtCouch | Sophie Slaats
In veel van haar imposante schilderijen zijn kinderlijk geschilderde bommenwerpers geïntegreerd, de zogenoemde ‘doodlebugs’. Zoals ‘Red Doodlebug and Triple Pearls‘ uit 2022. Het perspectief is op doek dat van het kind dat zij toen was, de bommenwerper is altijd van onder of van opzij getekend.
Installatie PICKY PEOPLE NOTICE in het S.M.A.K. 2022, Rose Wylie | foto: © TheArtCouch | Sophie Slaats
Of het doek –in drie delen- ‘Hand’. Hiermee ging iets flink mis en de tekst haalt je er bij; maar het brengt mij bij de door Wylie aangebrachte titel van deze tentoonstelling: “Picky People Notice’. Het slaat op de elitaire kunstmensen, de betweters, de verwende en kritische kijkers onder ons die altijd wel wat te zeuren hebben.
Wylie noemt dat “picky people” en zij laat dus ook, eigenzinnig als ze is, fout geschreven woorden of een mislukte hand staan of zij schildert er doodleuk nog een paar naast.
Rose Wylie heeft plezier in wat ze doet en dat plezier slaat op je over.
Zo kreeg ik bij, maar vooral ná mijn bezoek aan deze opwekkende tentoonstelling het gevoel dat ik een beetje in de kop van de hoogbejaarde, nog altijd keihard werkende, zeer humoristische kunstenaar heb mogen kijken. De vrolijke interpretaties van Rose Wylie zullen mij nog lang bij blijven.
Doe jezelf een plezier.
Ga naar Gent. Ga naar het S.M.A.K. Ga Rose Wylie zien.
Installatie PICKY PEOPLE NOTICE in het S.M.A.K. 2022, Rose Wylie | foto: © TheArtCouch | Sophie Slaats
Rose Wylie: ”I am bloody serious about stupid things. That is the essence of my work!”
loopt nog tot 30 april 2023 in het S.M.A.K. Gent. Klik hier voor alle info!
december 22, 2022
Beste Jakomijn,
Net je bespreking gelezen over de inderdaad frisse Wylie tentoonstelling.
Toch even noteren dat Wylie nog niet zo lang gelden werd opgepikt door Zwirner.
Haar eerste galeries waren in London en Keulen ( Union gallery, Jari Lager), waarmee ze nog altijd samen werkt.
Zwirner is dus later op de kar gesprongen. Dit gewoon ter verduidelijking.
Groeten
december 25, 2022
Als ge gezien wordt doorZwirner dan is het Kansas,dat is nu het gelukkige lot van een kunstenaar m/v
december 25, 2022
Kassa