Op 7 december overleed de 94-jarige kunstenares Jacqueline Mesmaeker. Een opmerkelijke dame wiens werk pas laat in haar carrière werd ‘ontdekt’ maar snel een aantal solotentoonstellingen kreeg, waaronder bij de Fondation Hermès (2019), het Museumcultuur Strombeek / Gent (2020), Bozar (2020) en het Museum Raveel (2021).
Dat haar werk zo lang onder de radar bleef heeft wellicht te maken met de tijdsgeest die ze ver voor was, of waar ze alleszins niet in paste. De kunstwereld was wel het een en ander gewend toen ze afstudeerde in de jaren 60, en toch was de tijd niet rijp genoeg voor haar werk. Het is misschien wat haar het meeste kenmerkt, dat spel met het tijdsbestek waarin ze leefde. Curator Luk Lambrecht noemt haar een “archeologe van haar tijd”, zoekend naar de inhoud van efemere momenten. Zelf ziet ze haar praktijk als “werken in de onmiddellijkheid.” In die zin vormt haar werk het tegenovergestelde van tijdloosheid: een soort ‘lang uitgestrekte vluchtigheid’ van dingen die voortdurend aan onze aandacht ontsnappen, hoewel ze essentieel blijken te zijn.
Zelfs vanuit de hoogte van haar leeftijd bood ze een verfrissende blik op wat kunst kan zijn en hoe het bijdraagt tot een beter begrip van elk van ons.
Geniet van dit boeiende portret dat Kanal Centre Pompidou onlangs maakte van de kunstenares. Het vormt een mooie getuigenis van hoe kunst ons de wereld anders kan laten ervaren:
