De expo van STROOK op drie verschillende lokaties in Brugge een dik jaar geleden blijft op ons netvlies gebrand, maar het kan nooit kwaad dit netvlies van nieuw voer te voorzien. Voor zijn nieuwe expo in Diskus in Aalst biedt hij de kijker overigens nieuw materiaal, letterlijk.
Het centraal thema van zijn werk blijft ongewijzigd: met zijn portretten onderzoekt hij de paradox van wat het betekent mens te zijn: wat maakt ons uniek en verschillend, maar tegelijk zo gelijk(w)aardig? Voor dit onderzoek gebruikte hij tot op heden voornamelijk hout als basismateriaal, gezien het heel wat eigenschappen gemeen heeft met de mens: “hout is karaktervol”, zegt de kunstenaar, “het houdt een zichtbaar verleden in, als metafoor voor de kerven en littekens die het leven in elk van ons achterlaat.” Het is een gegeven dat hij sinds kort ook in nieuwe materialen terugvindt: marmer, metaal en brons.
Het nieuwe materiaal noopt hem ook tot een diepere reflectie op het begrip tijd. “Onze menselijke maat gaat teniet bij dergelijk monumentale materie”, zo legt hij uit. “Millennia oude robuustheid geeft de portretten een wijze, maar kille kracht. De menselijke verhouding tot de wereld en haar evolutionaire dimensie worden hiermee herijkt.”
De robuuste, eeuwige materialen conflicteren dus met het fragiele en imperfecte in elke individuele mens. Bij een tweede lezing graaft de gedachte echter nog dieper: naar de vermeende dichotomie tussen het blijvende en de korte aandachtspanne die de hedendaagse mens heeft voor het banale dagelijkse. “De dagelijkse stortvloed aan informatie bedreigt onze kansen om de kleine dingen van belang waar te nemen, bij onszelf en bij elkaar en in de wereld om ons heen.” Zie het niet als een aanklacht, eerder als een uitnodiging om wat langer stil te staan om onze omgeving in ons op te nemen, door meer oog te hebben voor het banale onooglijke.
Centraal in de expo vinden we werken in brons, gebaseerd op de cabinets of curiosity uit de 17e en 18e eeuw. “Ze benaderen het portret op een heel andere manier”, aldus Stefaan. “Het zijn innerlijke portretten, verzamelde herinneringen die onze verhouding tot de wereld bepalen. We kijken naar een uitgestald binnenste, een wezenlijk landschap dat is opgebouwd uit residu van menselijke ervaringen en emotionele herinneringen.”
Wie zijn we werkelijk, is er iets diep vanbinnen dat ons definieert of zijn we slechts een reflectie van hoe onze omgeving met ons interageert? Het is een fundamentele vraag die filosofen al eeuwenlang bezig houdt. Ook kunstenaars, zo blijkt…
©STROOK
De tentoonstelling So Many Signs met nieuw werk van STROOK loopt van 16 april tot 7 mei bij DISKUS Aalst, Diepenstraat 46. Op 15 april vindt de vernissage plaats van 14-21 uur.
