De laatste jaren koos Stefanie Verduyn van de gelijknamige galerie voor thematentoonstellingen. Dat heeft zo zijn voordelen, ook voor de kijker: het kanaliseert de interpretatie van de werken, het helpt onderlinge vergelijkingen, het bouwen van een eigen verhaal aan de hand van stukjes die door verschillende verhalenvertellers worden voorgelegd. Niet alle kunstenaars vertellen een verhaal, weet ik wel, maar iedere kunstenaar heeft er wel een, dat onvermijdelijk doorsijpelt in het werk, of als grondlaag dient voor het mentale creatieproces.
Het hoeft ook niet altijd, moet ze gedacht hebben. De galerie leent zich per slot van rekening ook uitstekend voor verschillende belevenissen op afzonderlijke plekken, die kunstenaars zich eigen kunnen maken. Daarom dus deze vier solo’s, met een verrassende bonus op het eind…
Santiago Ydáñez
In de schuur vind je een ruime selectie van de Spaanse kunstenaar Santiago Ydáñez. Een rijke beeldtaal die vaak bestaat uit dubbelportretten met mens en dier waarin de ogen als bindmiddel dienen, tussen het antropomorfe en het primitieve, dierlijke instinct van de mens in. De grens is flou, ook in de gevoelens die zijn beelden oproepen, en vertaalt zich in zijn werk op een soms verrassende manier, laverend tussen het schokkende en het vertederende.
foto’s: TheArtCouch
Patrick Vertenten
Patrick Vertenten palmt de kleine schuur in met werk waarin hij naar verluid (ik kon hem zelf niet spreken) de randfiguren van de maatschappij bestudeert. Je zal dit thema echter niet meteen herkennen. Door zijn onderwerpen in een bedwelmend licht en in de ogenschijnlijk nietszeggende details uit te vergroten biedt hij ze, zo lijkt het me, juist een nieuwe waardigheid, een trots die uit henzelf ontstaat en gloeit ondanks de negatieve druk van buitenaf. Met of zonder dit thema in het achterhoofd heeft zijn werk op deze plek overigens een diep doordringende impact…
foto’s: (linksboven) Verduyn Gallery (ander) TheArtCouch
Andreas Senoner
De beeldhouwwerken van Andreas Senoner bezitten dan weer een rijke symboliek en onderlinge referenties. Het hout van zijn sculpturen verwijst naar de herinneringen die het materiaal bevat, de veren en bijenwas die hij daarbovenop gebruikt naar het proces van transformatie en mutatie, het eeuwige wordingsproces van de mens. Het is geen kille blik op de mensheid -een indruk die je misschien kan hebben doordat hij de mens in een transhumane fase portretteert-, ook duidelijk herkenbare intermenselijke en intieme gevoelens vinden er een volwaardige plek. Menselijk, al te menselijk…
foto: Verduyn gallery
Johanna Maria Fritz
In de foto’s van Johanna Maria Fritz vind je een gelijkaardige studie, zij het ietwat meer verholen. Ze doen me denken aan de eerste keer dat ik naar Marrakesh trok. Ik landde ergens laat ‘s avonds en liet me door de taxi aan de rand van de oude stad droppen om te voet op zoek te gaan naar een slaapplek. Het eerste dat me opviel was een open grasveld met oude draaimolens voor kinderen. Het verraste me, en onmiddellijk erna verraste me het feit dat ik verrast was om dit eenvoudig schouwspel, als zou ik niet verwachten dat kinderen overal ter wereld van draaimolens houden, als zou dit enkel voorbehouden zijn aan Westerse kinderen. Niet dus, besefte ik toen pas (ik was nog jong). Hetzelfde geldt voor het onderwerp in deze reeks van Fritz: circussen in Iran, Palestina of Afghanistan. Het principe van circus blijkt universeel, de concrete vorm ervan kan echter vele gedaanten aannemen. Niet als het begrip kunst, nu ik erover denk…
foto: TheArtCouch
Robin Amora
Neem zeker ook een kijkje op de eerste verdieping, waar een groot werk van Giovanni Winne prijkt -een voorbode op een komende groepsexpo- maar ook enkele werken van Robin Amora, die je in de diepste vezels zal beroeren -mij in ieder geval wel. Gedreven door haar eigen ervaring met het verzorgen van haar langzaam stervende moeder onderzoekt de Texaanse autodidact zaken als mentale gezondheid, sterfelijkheid en menselijke perceptie, maar op een manier die ik nog maar zelden heb gezien: onverbloemd, ongecompliceerd, maar steeds diepgravend.
foto’s: TheArtCouch
De expo Four solo exhibitions loopt nog tot 19 maart bij Verduyn Gallery in Moregem. Klik hier voor alle info!
