What’s in a name? Over de undergroundkunst van Flexboj & L.A.

Een aantal maanden geleden mocht ik Flexboj & L.A. voor het eerst ontmoeten. Een opvallende artiestennaam, die meteen tot de verbeelding spreekt en vragen oproept. Ik had geen idee wie of wat ik me hierbij moest voorstellen.

Ik kan meteen zeggen: het plaatje klopt. Geen foute, overdreven ironische hipsters hier maar twee jonge, energieke, nieuwsgierige, scherpzinnige knapen, op zoek naar hun plaats binnen het kunstlandschap én naar wat die plaats met hun kunst doet.

Vanuit deze energie groeit hun oeuvre, ze verrassen ons niet enkel met hun schilderijen maar experimenteren ook met sculpturaal werk, installaties, gedrukte media en mode.

Ze brengen zelfs hun eigen Superstars Magazine uit dat op zichzelf een volwaardig kunstwerk is. Hierin leggen ze andere kunstenaars de vragen voor waar ze zelf mee worstelen. Telkens ontwikkelen ze een volledig nieuw tijdschrift, gevuld met eigen ontworpen reclames, portretten en meer.

Niet enkel in dit magazine, maar ook in hun schilderijen houden ze de kunstmarkt een kritische spiegel voor, met een opvallende dosis humor. De onderbouwde vragen die ze zich doorheen hun hele oeuvre stellen overgieten ze met vaak nogal anekdotische verwijzingen. Hierdoor slagen ze erin de kijker een vrij popart-aandoend geheel voor te schotelen, waardoor de boodschap sterk overkomt. Het kritisch kijken naar de kunstmarkt is nochtans iets wat voortdurend gebeurt en meestal tot weinig vernieuwing leidt. Door dit hier te koppelen aan hun persoonlijke verhaal (zie Flexboj’s parents didn’t understand, he didn’t expect them to), komt het toch fris binnen.

Vanuit die positie, van jonge artiesten die hun plaats aan het zoeken zijn, dragen hun werken een bijzonder eerlijke boodschap uit. Het energieke duo is niet enkel creatief in het maken van hun kunstwerken, maar probeert ook creatief om te gaan met de opportuniteiten die zich in de hedendaagse markt voordoen. Ze nemen deel aan heel wat underground- en door bevriende artiesten gecureerde initiatieven, maar mochten zich even goed al bewijzen op The Wunderwall van Gallery Sofie Van de Velde en Plus-One Gallery. Net door deze open en nieuwsgierige houding, botst het af en toe met de eerder elitaire tak van de kunstmarkt.

Flexboj & L.A. werken in een propvol atelier dat perfect aansluit bij hun overweldigende en soms cartooneske esthetiek, die hun boodschap zoveel kracht bijzet. Het duo is een nog ruwe diamant, die hopelijk vooral ruw zal blijven, zodat hij kan blijven snijden. Waar het veel kunstenaars ontbreekt aan een goede vleug rock-‘n-roll, brengen zij dit helemaal terug. Hun werk laat iedereen glimlachen, fronsen en nadenken en gunt ons een hoop zelfrelativering zonder irrelevant te worden. Het is een evenwicht dat maar weinigen gegeven is.


Dit artikel verscheen in de juni -editie van TheArtCouch Magazine. Het volgende nummer verschijnt in de week van 26 oktober, je kan beide hier bestellen!

Author: Mieke Janssens

Share This Post On

Submit a Comment

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Pin It on Pinterest

Deel dit artikel op