Een handvol -weliswaar goed- musea, evenveel -weliswaar even goede- kunstgalerieën, het oogt misschien wat magertjes voor een stad met zo’n rijke culturele geschiedenis, die nog steeds tot onuitputtelijke inspiratiebron dient voor de talrijke getalenteerde kunstenaars die er hun thuisbasis vonden. Oostende ontbreekt het nochtans niet aan dynamiek, zo getuige de appartementscomplexen die er als paddestoelen uit de grond groeien, en het toenemend aantal jonge gezinnen voor wie het een tweede thuishaven vormt. Nu enkel nog een broeiende kunstscène…
De nomadische kunstgalerie C-APS draagt hier alleszins een steentje aan bij de komende weken. Initiatiefnemer Paul Poelmans houdt wel van de winterse zeelucht, zo blijkt. Hij strijkt nagenoeg elk jaar voor een aantal maanden in de Koningin der Badsteden. Het helpt wellicht dat hij er ruimschoots keuze heeft uit lokale talenten om er tentoon te stellen, al weerhoudt het hem niet om doorheen Vlaanderen op zoek te gaan naar zowel nieuw als rijper talent.
De komende weken toont hij nieuw werk van Oostendse kunstenaar en vriend-aan-huis Yves Beaumont, die thematisch sowieso al een sterke band onderhoudt met de kust. Het biedt hem alleszins een overvloed aan impressies om uit te putten voor zijn werk. Zo schreef Annelies Vanbelle vorig jaar in TheArtCouch magazine: “Yves Beaumont hoeft geen vreemde oorden op te zoeken, om zich geïnspireerd te weten voor zijn werk. Net om de hoek, in het West-Vlaamse krekengebied rond De Keignaert, wacht een trage en bekende wereld die hem een beeldenarsenaal oplevert waarin hij dagelijks kan tasten. De wolkenpartijen van het polderland, de ritmische rietkragen, het licht dat onder de waterhuid kruipt, het kabbelen en rimpelen, het volstaat om volgelopen het atelier in te duiken.”
De Noordzee lijkt in zijn werk zwanger van een specifiek gemoed, een geladen lucht, een zwaar licht, al is het geheel nooit werkelijk zwaarmoedig. “Het licht dat hem boeit is gedempt”, schreef Luk Lambrecht over Yves in 2021. “(…) is niet zee-spectaculair maar overwegend sferisch: licht dat bijvoorbeeld gloeit vanuit het zicht van een verdicht bos waarin de zon als het ware hier en daar efemere open plekken van hels licht ‘straalt’.”
Dit zeelicht, net als het werk van Yves, evolueert voortdurend. Het strafste voorbeeld hiervan, vind ik, zijn de drie grotere werken met een kanaalzicht, een (besneeuwde?) benevelde golfbreker en een nagenoeg abstract -overbelicht- wit. Een bijzonder innemend, harmonieus geheel:
foto: C-APS
Yves biedt de streek een statigheid die vaak ontzag inboezemt, en de kijker een inpalmende ervaring; een open uitnodiging om het landschap op een intensere, meer onbevangen, en daardoor misschien juistere manier in zich op te nemen…
Yves Beaumont, “Drawn into the landscape” is nog tot 8 januari te zien bij CAPS Oostende, Oosthelling 8. Klik hier voor alle informatie!
