We stellen het hier met regelmaat van de klok: een expo opstellen, het maakt integraal deel uit van de praktijk van de kunstenaar. De hedendaagse kunstontdekker raakt snel verveeld en vermoeid, het is kwestie van hem tijdens zijn tocht te blijven boeien, zijn aandacht vast te houden. Voor mij persoonlijk vormt het vaak ook een indicatie van hoe een kunstenaar tegenover zijn eigen werk staat. Ziet hij/zij het als deel van een fluïde eenheid, een tijdelijke extensie van de beslotenheid van het atelier, de eenzaamheid van de kunstpraktijk en de prille ideeënwereld waar het uit ontspruit, of staat elk werk apart als een ‘ding aan zich’, als een alleenstaande prestatie? Het is geen waarde-oordeel, maar het voedt mijn nieuwsgierigheid, en mijn kennis van de kunstenaar in kwestie.
Ik ging deze week op bezoek bij Elfie Kristiana, die druk in de weer was met de opbouw van haar solotentoonstelling bij FLOOAT in Aalter. Haar Wunderwall die je op de gelijkvloers verwelkomt geeft haar kunstenaarsuniversum alvast perfect weer: een ongeremde uiting van loslopende ideeën die vrij in elkaar overgaan, elkaar weerspiegelen of tegenspreken, soms duister en doorwrongen, soms impulsief en speels, en verschillende vormen aannemen afhankelijk van de stemming van de dag, de twijfels, de boosheid, maar ook de gevoelens van hoop en tederheid die haar in het creatieproces begeleidden. Geen wonder dat ze voordat ze de expo opstelde dagenlang experimenteerde om deze puzzel tot een coherent beeld om te vormen. Het resultaat biedt alleszins een open uitnodiging om je eigen gedachten de vrije loop te laten.
Bij mijn bezoek waren de werken op het eerste verdiep -in ontwerp- nog logisch opgebouwd. Een muur met geschilderde diptieken, los gebaseerd op de schetsboeken waar Elfie onaflatend in tekent; een tweede muur met fotografisch werk; een derde met collages; allemaal netjes geordend en gealigneerd. Ik waagde me schuchter aan de opmerking dat alles gerust wat door elkaar mocht staan. Prompt ontstonden nieuwe mogelijkheden, nieuwe associaties en combinaties, die zelf ongekende werelden schiepen; werken kregen plots in golfbewegingen een plek op de muren, als weerslag misschien van de gemoedsgetijden waaruit ze ooit ontstonden; een herwonnen vrijheid waaide doorheen het geheel, dat de bezoeker dan eens versteld zal doen staan, dan eens aarzelend zal doen stilstaan bij een verrassende combinatie, als werd hij zelf uit zijn labiel evenwicht geduwd, rollend naar een nog te ontginnen, ongekende ervaring.
La pensée retrouvée, heet de tentoonstelling, als had iedereen bepaalde primitieve, zuivere gevoelens uit zijn prilste levensjaren die latent aan het sluimeren zijn, hoewel ze bedolven raakten onder het gewicht van de menselijke evolutie. Ze blijven niettemin actief aanwezig. Een expo als deze wakkert ze alleszins terug aan…
La pensée retrouvée, solotentoonstelling van Elfie Kristiana vindt plaats van 7 tot 27 mei bij FLOOAT, Zuidleiestraat 38 te Aalter. Te bezoeken op zaterdag en zondag, van 14 tot 18 uur.
(foto’s © TheArtCouch)
