Posted By Annelies Vanbelle

Morbee Gallery is een vrij recent geopende galerij die dicht tegen het Zwin aanschurkt. Boven vind je een aantal kamers die als B&B zijn ingericht (met zicht op een fijn stukje natuur), op het gelijkvloers en de ondergrondse verdieping bevindt zich de galerij. Een mooie en ruime ruimte, met de juiste lichtinval, en veel mogelijkheden voor curatoren om kunst een goede plek te geven.

Voor deze (en volgende) expo nam galerist Mark Morbee kunstcriticus en curator Daan Rau onder de arm. Hij koos voor een thematische rode draad, wat niet zo gangbaar is in galerieland. Toch blijkt dit absoluut te werken. De Blik/Le Regard/Der Blick/The Gaze omringt je met panorama van blikken, van verwonderd tot angstig, van triest tot verlangend, maar nooit voel je je geïntimideerd door het teveel. Alles is mooi in balans gebracht, elk werk vond zijn plek en alles refereert op een boeiende, inspirerende manier aan elkaar. Daan Rau: “Ik wilde vooral kunstenaars uit onze contreien brengen en een zekere variatie aan benaderingswijzen en stijlen. Ik ben niet de man van de grote theorieën maar vertrek eerder vanuit de praktijk en de verkenning van het ongemeen rijke veld.”

Een tentoonstelling vanuit buikgevoel dus (en veel expertise en een rijk netwerk), met voornamelijk schilderijen maar ook een aantal sculpturen, die door de prominente aanwezigheid van ‘de blik’ stuk voor stuk voor een actieve wisselwerking zorgen tussen het werk en de kijker. Wie is hier de voyeur? Wie voelt zich aangestaard? Voel jij je als toeschouwer ongemakkelijk? Daan Rau: “De oogopslag of het staren, de ogen, je weet wel: de spiegels van de ziel. Hoe geeft de schilder, de beeldhouwer, de tekenaar de blik weer? De blik kan smekend, onderdanig, hautain, medelijdend, uitnodigend, afwerend, spottend, warm of koud, ijzig, verlangend en nog zoveel meer zijn, een oogopslag kan een hele gemoedsgesteltenis onthullen of verhullen. Hier gaat deze tentoonstelling over, een kleine zoektocht naar die vele mogelijkheden. ‘De Blik’ vertelt uiteraard het verhaal dat de kunstenaar in zijn werk wil leggen, maar is evenzeer een getuigenis van de kijk en de gemoedsgesteldheid van de kunstenaar zelf.”

En, wat ons betreft: ook van de impact van die oogopslag op de kijker. Een selectie van onze hoogtepunten maken was daarom weerom erg moeilijk. Elk werk, elke blik op zich, wist ons op een andere manier te raken. Er is het werk van vader Hervé en zoon Pieter Jan Martijn/Martyn dat je sowieso nooit onberoerd laat, er is de nieuwe grote sculptuur van Maen Florin, die een van de tentoonstellingskamers danig domineert en wonderwel communiceert met de schilderijen van Christophe Malfliet en Steven Peters Caraballo, er is sterk werk van Lieven Decabooter en Luc Dondeyne, en dan hebben we nog gezwegen over André Honnay, Ines Laukkanen, Yves Velter en nog een aantal anderen. Dan toch maar, met een zekere pijn in ons kunsthart…

Onze highlights:

/1/ Patrick Vertenten

Het werk van Patrick Vertenten viel ons eerst op door de markante schilderstijl, met laagjes van gedempte kleuren – olijfgroen, roze, ijsblauw – die een soort van hide and seek spelen op het doek. Vertenten legt niet laag over laag, nee, hij laat kleurlagen onderduiken en weer opduiken, waardoor een hypnotiserende diepgang ontstaat en je als kijker niet meer weet wat eerst was, wat aanzet of finale was. Heel erg fijngevoelig is dit werk qua techniek, en de gekozen themata liggen helemaal in dezelfde lijn. Veronica 2 draagt zo mogelijk talloze emoties in haar blik, die die culmineren tot één knagend beeld waarin de zwaarte van een heel leven lijkt gevat. Le Connaisseur wendt zich af, alsof hij niet wil dat zijn verdriet gezien wordt, maar daardoor arriveert het des te intenser in je gezicht/hart/spiegelbrein. Patrick Vertenten toont tranches de vie uit een unheimische, weinig genadige wereld, waardoor iets je in de ogen kijkt wat je misschien liever niet wil zien.

/2/ Karien Deroo

Het werk van Karien Deroo is ons welbekend (we hadden zelfs het geluk bij bovenstaande werken een aantal uur in haar atelier te vertoeven, lees ook in TheArtCouch magazine #4), maar toch stralen ze zoveel kracht uit dat je er ook hier in Morbee Gallery weer niet zomaar aan voorbij kunt. Zuigkracht misschien, want hoewel het geschilderde portretten zijn, voelt hun nabijheid als die van mensen van vlees en bloed. Hun psychologie is welhaast sterker aanwezig dan de uiterlijke vorm van verf – de overdracht overstijgt het esthetische aspect, extra aangezet door een extraverte, erg deskundige schilderstijl en een uitgesproken coloriet. Kleuren hebben bij Karien Deroo zeggingskracht, en zijn nooit lukraak gekozen. Kleuren zijn emoties, kleuren zijn de expressie van de onderhuidse worstelingen van de ziel. Deroo legt bloot op zo’n manier dat het voor de kijker bijna te dichtbij komt. Zelfs als de personages je niet recht in de ogen kijken.

/3/ Matthieu Lobelle

Matthieu Lobelle is een begenadigd tekenaar maar toont zich hier met twee sculptuurtjes, het andere medium waar hij zich vlot van bedient. Het betreft een tweetal uit hele reeks onbestemde witte heerschappen, steevast in strak pak, als om de grootste gemene deler weer te geven. Waaraan vallen deze non-descripte heerschappen ten prooi? De eerste figuur hier zou je kunnen lezen als een vorm van maatschappijkritiek, een referentie naar de bijbelse spreuk “de balk in je eigen oog niet zien maar wel de splinter in dat van de ander”. Heeft Lobelle het zo letterlijk bedoeld? Allicht niet. Poëtischer en ook dubieuzer wordt het met de tweede buste. De man is geblinddoekt met een klein kussen. Omdat hij niet wil zien? Wegkijkt? De kop in het zand steekt? Of is het eerder ter bescherming van het kwetsbare zelf, om schokken op te vangen, gewapend te zijn tegen al het lelijks van de wereld? Als een soort van airbag, die dempt wat te hard aankomt? Maak vooral ter plekke zelf uw verhaal. We hebben u al veel te strak in één richting gestuurd. Excuus!

// Ga dat zien want:

… Daan Rau stelde een fijne selectie Belgische kunstenaars samen die je hier wat beter leert kennen
… de galerie ligt dicht tegen het Zwin aan, want een extra troef is voor een mooie daguitstap
… een sympathieke galeriehouder wacht je op, die je met veel enthousiasme zal rondleiden

De Blik / Le Regard / Der Blick / The Gaze
Tot 27 sept 2020, Morbee Gallery, Knokke-Heist
Curator: Daan Rau

Met: Johan Clarysse, Lieven Decabooter, Karien Deroo, Luc Dondeyne, Maen Florin, André Honnay, Thomas Huyghe, Ines Laukkanen, Matthieu Lobelle, Christophe Malfliet, Hervé Martijn, Pieter Jan Martyn, Karl Mechnig, Steven Peters Caraballo, Mieke Teirlinck, Nico Vaerewijck, Yves Velter, Klaus Verscheure, Patrick Vertenten

/// De kunstenaars zullen aanwezig zijn tijdens het Art Weekend Knokke, op zaterdag 8 en zondag 9 augustus 2020
https://morbeegallery.com/exhibitions/blik-regard-blick-gaze/

• About
• Latest Posts

Annelies Vanbelle

Art journalist & copywriter at Annelies A.A. Vanbelle

Latest posts by Annelies Vanbelle (see all)

• Selina De Maeyer, schilderen met licht, met het Licht - juni 15, 2024
• Eéndagsexpo: Jet de Kort toont recent werk bij SECONDroom - mei 18, 2024
• Bottelare toont kunst in mooie tuinen - mei 4, 2024