Posted By The ArtCouch

Naar aanloop van Kunst aan Zet, het initiatief waar de Vlaamse regering met renteloze leningen de aankoop van kunst wil stimuleren, deed de organisatie een onderzoek naar de perceptie rond het bezoek van kunstgalerijen. Het rapport biedt een verhelderend inzicht in de motivatie van kunstliefhebbers om al dan niet een galerij binnen te stappen.

Het moet gezegd: de drempel om van kunst te proeven in een museum ligt net wat lager dan in een galerij. Volgens het rapport ligt dit aan een aantal factoren, die misschien voor de hand liggen. Zo hebben de (potentiële) bezoekers van een kunstgalerij vaak de indruk dat ze moeten kopen wanneer ze een galerij betreden. Niet dat ze onder druk worden gezet door de galerist, voor alle duidelijkheid, het is enkel een kwestie van perceptie. Een galerij is op de eerste plaats uiteraard een plek waar kunst wordt verkocht, wat niet wegneemt dat galeristen en kunstenaars ook genieten van de aandacht van de kunstliefhebbers die niet noodzakelijk de galerij bezoeken om een kunstwerk te kopen. Het blijft niettemin een drempel, net als de perceptie dat kunst van nature duur is.

Iets verrassender is de onzekerheid, de angst voor het onbekende, als drempel. Voor wie reeds de galerij bezocht, de galerist reeds kent, of zich voorafgaand zou hebben geïnformeerd over de galerie of de kunstenaar die er wordt getoond, zou deze drempel veel lager liggen. Om dit op te vangen kunnen galerijen best meer en beter communiceren over hun tentoonstellingen, aldus het rapport. Het ‘groepsgevoel’, de indruk om ‘er bij te horen’ is dan ook een motivatie om een galerij te bezoeken. De galerijen krijgen als advies om in te zetten op initiatieven die het community-gevoel te stimuleren, zoals galerie-weekends of opendeurdagen.

Het rapport geeft ook aan dat mensen galerieën bezoeken om uiteenlopende, misschien zelfs contradictorische redenen. Enerzijds houden de bezoekers van zekerheden, kunstenaars waar ze het werk reeds van kennen, of tentoonstellingen die hen door anderen werden aangeraden, anderzijds zijn ze op zoek naar vernieuwing, willen ze uit hun comfortzone worden gehaald. De bezoekers “houden van avontuur, maar niet van risico”, concludeert de studie.

De studie geeft aan dat het ‘binnengaan’ in een galerie de voornaamste drempel vormt. Galerijen kunnen best goed nadenken over hoe ze er van buitenaf uit zien: “de herkenbaarheid als galerie aan de buitenzijde en een eerste blik van buitenaf op de binnenruimte stimuleren om binnen te gaan”. Over welke impulsen precies die drempel verlagen blijft het rapport vaag, maar vast staat dat, eenmaal de bezoeker de galerij is binnengestapt, de manier waarop de galerie de bezoeker ontvangst allesbepalend is voor het gevoel waarmee deze de tentoonstelling ervaart. Al zal hij zich moeten aanpassen, de verlangens en noden van de bezoeker kunnen aardig verschillen, al blijkt voor elke bezoeker het kernwoord informatie cruciaal. Hoe meer informatie beschikbaar, hoe beter. Dit zal echter best op verschillende manieren beschikbaar worden gemaakt. Voor de meeste bezoekers is een lijst met werken en prijzen reeds voldoende, een kleine minderheid prefereert een meer persoonlijke impact.

De studie is slechts een eerste aanzet om beter te begrijpen hoe en waarom kunstliefhebbers al dan niet een galerij binnenstappen. Blijf ons volgen om op de hoogte te blijven van bijkomende inzichten, of klik hier om het volledige rapport door te nemen! Meer informatie over de renteloze kunstlening Kunst aan Zet vind je hier.