Drie weken lang worden de meeste culturele activiteiten stopgezet. Net de tijd die de nieuwe tentoonstelling van Jonas Vansteenkiste zou duren… De kans is dus groot dat niemand het te zien zal krijgen.
Erg jammer, gezien het een boeiende reflectie bood over het centrale thema van de tentoonstelling: ruïnes. Ruïnes als metafoor voor het menselijke leven, ze appelleren ons aan vergankelijkheid en worden op deze manier vaak een spiegel van ons eigen leven.
De Drongenhofkapel, waar de tentoonstelling zou plaatsvinden, vormde een knappe finale toets aan het totaalbeeld. Voor deze tentoonstelling liet Jonas zich dan ook inspireren door de kapel in zijn selectie werken.
Centraal staat het werk callimachus, een reeks transparante sculpturen die verwijzen aan Griekse zuilen, van verschillende hoogtes, sommige afgebroken, met in het midden een Corinthische zuil waarin je een vrouwenbeeld gewaar wordt. De titel verwijst aan de Griekse kunstenaar die deze zuil ontwierp. Hij werdt geïnspireerd door een graftombe van een Corinthische maagd.
Een tweede werk, Pile of homes, lijkt te bestaan een een berg stenen, maar bij nader inzien blijken het afgegoten huisjes te zijn. Vansteenkiste verwijst hier onder meer naar hoe bouwondernemingen van sociale woningen in de jaren ’60 en ’70 zo goedkoop mogelijk bouwden, met als gevolg dat ze jaren nadien meer op ruïnes dan op huizen leken.
Het laatste werk is een nieuw werk dat tot stand kwam tijdens een residentie in Berlijn. Het bestaat uit een aantal foto’s van gebouwen vernield door bombardementen, en verwijst hiermee naar de gewoonte in het Westen om vernielde gebouwen in hun oorspronkelijke staat te willen heropbouwen. Maar soms wordt er ook iets nieuws gebouwd, en verwijst enkel nog de scar tissue, het littekenweefsel, naar het oorspronkelijke gebouw. Jonas overschilderde de breuken van de gebouwen met zilver en lood, net als in de Japanse Kintsugi-traditie, waarin gebroken voorwerpen worden hersteld met goud om aan te geven dat gebroken voorwerpen nog een waarde kunnen hebben. Zo reflecteert Jonas over het belang van herstel en herinnering.
Een mooie tentoonstelling die jammer genoeg geen bezoekers zal kennen. Maar we mochten hier vooralsnog enkele foto’s delen:
maart 14, 2020
Knap geschreven tekst! Spijtig, ik had graag de expo gezien.
maart 14, 2020
kan er geen digitale rondleiding gebeuren? lijkt me zo boeiend
maart 15, 2020
Beste kunstenaar, lezer, waarom geen video online zetten
maart 16, 2020
Paar opgerolde golfplaten, leuk, maar blij dat ik er niet heen ben gegaan.