We staan er te weinig bij stil. Ik toch. Zo’n 66 miljoen jaar geleden werd de aarde gedomineerd door een andere soort dan de mens. Het uitsterven van deze soort, de dinosauriërs, heeft over een nauwelijks voorstelbare tijdspanne ruimte gemaakt voor de evolutie van de menselijk soort, en uiteindelijk van onze vorm van intelligentie -er bestaan er andere.
Het zou tot nederigheid kunnen of moeten stemmen. Niet dus.
Je kan je de licht absurde vraag stellen wat er zou gebeuren mochten beide soorten in hetzelfde tijdsbestek leven. Zou de mens domineren, zou het langzaam wegdeemsteren of plots van de kaart worden geveegd? Wilde speculaties uiteraard, maar niet helemaal futiel in tijden waarin de suprematie van de menselijke intelligentie wordt uitgedaagd door iets dat we zelf hebben gecreëerd. Het stelt een wezenlijke vraag naar de limieten van onze evolutie, naast een filosofische over de ware aard van deze intelligentie.
De vraag noopt ook tot zelfreflectie, op individuele schaal: wat ben ik precies? Hoe verhoudt mijn zelfbewustzijn zich tot de gebeurtenissen in de omgeving, of tot de universele evolutie?
Grote vragen, heerlijk voer voor speculatie. Ze lijken alleszins het uitgangspunt van de reeks werken die Tom Herck in Venetië presenteert, en waarvan het monumentale The Fisherman wellicht het hoogtepunt vormt.
Een werk vol symboliek en dubbele betekenislagen. Een reusachtige mens -of mensachtige reus- die met USB-bedrading als hengel een plesiosaurus uit een ongedefinieerde substantie vist. Het stelt evidente vragen naar dominantie en evolutie, zoals gezegd. Het beeld “serves as a poignant commentary on the encroaching digital revolution and the potential emergence of new human species, ultimately challenging the reign of Homo sapiens,” valt in het persbericht te lezen. AL stelt hij in dezelfde adem zichzelf in vraag: niet voor niets gebruikte de kunstenaar zijn eigen schedel als model.
Tegelijk wijst Louis Buysse op de symbolische relatie met de plek waar het beeld nu te zien is: Venetië, “a city teetering between its glorious past and an uncertain future.” Vanuit onze huidige positie leven we in de broze zekerheid ‘er’ te zijn, te bestaan. Vanuit een ander perspectief bestaan zo’n zekerheden niet…
