Toegegeven, ik was in hetzelfde bedje ziek. Ook mijn blik ging eerst op zoek naar de bekende namen en werken. Het ligt misschien aan een natuurlijke inclinatie van de verzamelaar, hoe klein dan ook in mijn geval: wanneer andere verzamelaars (delen van) hun verzameling tonen start je onmiddellijk met de vragen die naar jezelf verwijzen. Waarom dit werk? Hoe past het in het geheel? Wat vertelt het over de verzamelaar(s)?
Het was de initiatiefnemers zeker niet te doen om de grote namen in beeld te brengen, vertelt een van de verzamelaars me die aan de tentoonstelling deelneemt. Noch om het ego van de verzamelaars, “zie eens wat ik heb”. De bedoeling was van meet af aan om de kunstenaars die de klassieke media zelden halen in de schijnwerper te plaatsen. Hoe beter dan ze te tonen in aanwezigheid van hun bekendere collega’s, in een selectie van kunstfijnproevers en kenners van Belgische kunst?
Aan de bezoekersaantallen te zien zijn de tien verzamelaars alleszins in dit opzet geslaagd. Het was op de koppen lopen bij mijn bezoek vorige zondag. Voor mij niet meteen de meest aangepaste manier om van kunst te proeven vrees ik, enkele overbevolkte zalen van de ambtswoning van de Gouverneur van Oost-Vlaanderen liep ik dan ook even snel binnen als buiten. Maar anderzijds: daarin zijn ze juist in hun opzet geslaagd, want zonder twijfel genieten de iets minder bekende namen evenveel de aandacht van de bezoekers als de meer bekende. Ik zag er alleszins talrijke alleszins gretig naar het begeleidend boekje grijpen om namen met beelden te associëren.
Ikzelf liet na een tijdje mijn oog toevallig over de selectie glijden, meer gedreven door de plekken waar op dat moment minder volk aanwezig was dan door een bewust opzoeken van de kunstenaars die ik nog niet kende. Door deze wijze van kijken werd het onmogelijk een coherente lijn doorheen de tentoonstelling te vinden, iets waar mijn rationele zelf automatisch naar op zoek gaat, maar genoot wel van een nieuwe manier zo’n expo te ontdekken, ten prooi aan de toevallige leegtes die de bezoekers achterlieten. Geen namen najagend, maar me gewillig laten gaan van wat ad random aan mijn blik geboden werd. Het is ook een manier… En lang geen onaangename.
Verzamelarts, met werk van onder meer Jan De Lauré, Tom Van Rijckeghem, Steven Peters Caraballo, Steven Baelen, Stefaan Vermuyten, Anne Vanoutryve en Mario De Brabandere vindt nog plaats in de weekends van 21 en 29 oktober in de ambtswoning van de gouverneur van Oost-Vlaanderen, aan Vlasmarkt 11. Open van 14 tot 17 uur.
Mijn impressies, geen bewuste keuze maar enkel getrokken omdat er op dat ogenblik minder volk aanwezig was in de kamers…
