De artistieke eb en vloed van Katrien Everaert
Terwijl de regen met bakken uit de lucht valt, loop ik snel onder mijn paraplu naar de prachtige woning van Katrien Everaert. Ondanks de fikse bui waan ik me in de Provence, door de lavendelstruiken voor de oude boerderij. De zuiderse hartelijkheid zet zich door wanneer Katrien me breed glimlachend verwelkomt. We ontmoetten elkaar voor het eerst tijdens een groepstentoonstelling in Kunsthuis de Koolputten in Waasmunster. Haar...
Wunderkammer, artistieke winkel of kunstinstallatie? Het project van Ben Benaouisse is het allemaal!
“Hoe moet ik jouw initiatief juist benoemen?”, vraag ik hem. Hij denkt even na, en met een glimlach antwoordt hij: “een artistieke winkel”. Het is steeds moeilijk om nieuwe initiatieven een naam te geven. Al zeker in de kunstsector, waar neologismen soms een kunstvorm op zich lijken te worden. Vaak dienen ze om een oudere initiatieven een nieuw élan te geven, zonder dat er fundamenteel iets wijzigt aan het...
“Tearing faces” Katrin Dekoninck toont ons vanuit een nieuw standpunt
“Het zijn zoekende, getormenteerde lichamen die we – zoals elk levend wezen – nooit ten volle kunnen kennen, maar we kunnen ze wel vanuit een compassie proberen te begrijpen of vanuit een herkenning troost in het werk vinden”, schrijft Sofie Crabbé over het werk van Katrin Dekoninck. Het mag gezegd, voor een werk van Katrin staan is geen gemakkelijke ervaring. Het heeft meer iets weg van een inconvenient truth....
Bruno Mertens, de schoonheid van het verval
Spelen zonder grenzen, dat doet Bruno Mertens in zijn atelier. Het is een plek waar hij elke dag weer werkt aan artistieke zelfbevrijding – steeds verder weg van dogma’s en verwachtingen, steeds dichter bij zichzelf, bij wat hem plezier verschaft. Er is geen regel behalve dat de ratio even op sluimerstand mag, en de gevoelsintelligentie mag regeren. Buikgevoel dicteert, tot een logica wordt gevonden in de onlogica, tot een harmonie...
“Een schilderij is als een horizon”, een bezoek aan Guy Slabbinck
Het valt mij onmiddellijk op wanneer ik zijn atelier binnentreed: een statig, levensgroot portret van een dame, geschilderd naar schatting midden negentiende eeuw. Guy Slabbinck kocht het op een rommelmarkt. Het is gehavend, en werd duidelijk doorheen de levensloop geplooid in plaats van zorgvuldig opgerold. Niettemin eist het een prominente plek op in het atelier. Dat verrast me wel, wanneer je het academische schilderij vergelijkt...
