Kan kunst de wereld redden? Misschien niet, maar alle beetjes helpen. Initiatieven als deRUIMTE in Turnhout bieden alvast een mooie combinatie van kunst en sociale relevantie. De plek wil kunstenaars met verschillende achtergronden samenbrengen, bekende kunstenaars, maar ook opkomende kunstenaars met een moeilijke achtergrond. “In deRUIMTE zetten we in op mensen uit kwetsbare groepen, mensen die moeilijk hun plaats vinden in de maatschappij. We kijken naar hun talenten en krachten en maken verbindingen met bedrijven, professionele kunstenaars, verenigingen en sociale instanties“, aldus Alexander D’Haese, artistiek leider van deRUIMTE. Mooi, en zeker belangrijk…
Zo loopt er op dit ogenblik een tentoonstelling met werk van de surrealistische beeldhouwer Marc Janssens en de Argentijnse fotograaf Juan Martin Monte Casablanca, die in 2017 zijn land ontvluchte. Het is een beetje zoeken naar de raakpunten tussen beide kunstenaars, hoewel…
In zekere zin wijst Marc’s werk naar de vereenzaming van de mens, wat niet noodzakelijk negatief hoeft geïnterpreteerd te worden. De mens als entiteit, als ‘ding op zich’, leidend, zwoegend, gebonden aan zijn lot, dat wel, maar ook mooi, in esthetische zin. Edel, meer dan ijdel. Waardig in de van voorafaan verloren strijd tegen de zwaarte van het leven. Maar zonder ooit zwaarmoedig te worden. De werken van Marc lijken me eerder een vorm van hoop in te houden, een strijden dat ergens toe leidt, dat belang heeft.
Hiermee wordt in zekere zin de brug geslaan naar het werk van iemand die zijn heimat ontvlucht is. Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar ik kan me best inbeelden dat een vluchteling, die hebben en houden heeft verlaten op weg naar een onzekere toekomst, gekneld zit tussen de hoop op een betere toekomst en de heimwee naar een zekere, zij het onveilig verleden. Niet dat je dit onmiddellijk voelt in het werk van Juan Monte, de eerder fragmenten van het dagelijkse leven fotografeert op de plekken die hij als onvermoeibare reiziger bezoekt.
(Marc Janssens)
Juan Monte
