Mijn werk vertelt meer dan ik – Yumiko Yoneda

Posted By Yves Joris

Hoe verloopt de artistieke ontmoeting tussen een Belgische kunstenares met onmiskenbaar Aziatische invloeden in haar werk en een Japanse kunstenares die haar kunst uitpuurt tot existentiële geometrie? TheArtCouch ging op bezoek bij kunstgalerij De Wael 15 voor de dubbeltentoonstelling van Stéphanie Leblon en Yumiko Yoneda.

Onder de titel Schilderijen als waterpartijen bracht TheArtCouch al een ode aan het werk van Stéphanie Leblon. Haar werk werd omschreven als oosterse, uiterst verfijnde patronen op zijde (zijn), haar schilderijen een streling voor het oog, een bad van schoonheid waar je kunt in verdrinken.

Als je in het werk van Leblon kan verdrinken, dan bieden de werken van de Japanse Yumiko Yoneda kleine reddingsboeien om je in onzekere tijden aan vast te klampen. Yoneda (°1965, Matsue, Japan) kwam na haar studies Visuele Kunsten en Sculptuur aan de Shimane Universiteit in 1988 in Nederland terecht in het kader van een samenwerkingsopdracht met de Jan Van Eyck Academie in Maastricht. Sinds 1990 exposeert ze zowel in Nederland als over de landsgrenzen. Voor haar meest recente tentoonstelling trok ze naar het Antwerpse Zuid om in creatieve dialoog met Stéphanie Leblon te treden. “Mijn werk vertelt meer dan ik,” vertrouwt de kunstenares me toe. Het is inderdaad een interview met weinig woorden, gewijde stiltes die onderbroken worden door bezoekers aan de tentoonstelling. Daarom besluiten we om via mail nog een aantal vragen uit te wisselen. Haar antwoorden zijn kernachtig, alsof er geen letter verspild mag worden.

Yoneda’s werken zijn – in tegenstelling tot de kleurrijke impressies van Leblon – verstilde momenten die zich haast lijken te verontschuldigen voor hun aanwezigheid. De kunstenares is al dertig jaar artistiek bezig en maakt gebruik van lichte materialen die de Oosterse breekbaarheid extra in de verf zetten. Een kern van piepschuim wordt bekleed met gips. Vervolgens boetseert Yoneda deze ‘huid’ met modelleerpasta tot een glooiende perfectie: meestal wit, soms grijs. Ondanks die perfecte vorm en zelfverzekerde rust die ze uitstralen, bevestigt Yoneda dat ze niet altijd onmiddellijk zeker is over haar creaties. “Een kunstenaar mag twijfelen. Die twijfel brengt je tot diepere gedachten.” En Yoneda voegt er aan toe dat ontwikkeling tijd kost. “Als kunstenaar moet je voor jezelf de tijd nemen om je eigen stem te leren kennen.”

Ook de titels van Yoneda’s werken worden met zorg gekozen. Met namen als Two worlds, Round in round, Silent Conversation en Drop krijgt de bezoeker subtiele hints om haar of zijn verhaal bij het werk te schrijven. In hoeverre is Inner Shape een creatief achterneefje van Brancusi’s Het begin van de wereld? Beide werken vertrekken vanuit een eivorm, het begin van alle leven. Nochtans kunnen ze niet meer verschillen. Het zware bronzen werk van Brancusi rust op zijn zij, terwijl het vederlichte werk van Yoneda naar het plafond lijkt te zweven. Brancusi rust zwaar op de aarde en Yoneda stijgt licht ten hemel.

De werken van Leblon en Yoneda zijn nog tot 17 november te bekijken in Galerij De Wael 15. De speelse kleuren van Leblon vormen een kleurrijk contrast met het monochrome grijs en wit van Yoneda. Perfect geometrische vormen treden in dialoog met de gelaagde beeldtaal van Leblon. Deze tweedeling is ook terug te vinden in het werk van Yoneda zelf. Wit en grijs, schaakstukken tegen een muur. Yoneda vertrekt steeds vanuit een organische bol of ovaal. Een ideale vorm zonder begin of einde. Dit ‘alles en tegelijk niets’ dat de oorsprong van het werk vormt, verwart en stelt tegelijk gerust. Door de vormen op te hangen, creëer je een eigen verhaal, laat je de verschillende kunstwerken met elkaar in dialoog treden: intimistisch dicht bij elkaar of afstandelijk koel. Die dialoog met de omgeving is een constante in het werk van Yoneda. Haar sculpturen zoeken uitnodigende confrontatie, hunkeren naar liefde, nodigen uit om aangeraakt te worden.

Ook al werkt Yoneda vooral in haar atelier in Den Haag, haar werk overstijgt moeiteloos de landsgrenzen. In Antwerpen gaat haar contemplatieve monochrome werk de confrontatie aan met het kleurrijke palet van Leblon. De aanwezigen waren unisono enthousiast over deze dialoog. Persoonlijk vind ik dat het werk van Yoneda misschien meer gebaat is bij een concert van klankschalen dan van klinkende receptieglazen.

De dubbeltentoonstelling van Stéphanie Leblon en Yumiko Yoneda is nog te bezoeken tot 17 november in Art Gallery De Wael 15, Leopold De Waelstraat 15, 2000 Antwerpen.

Links:
http://www.yumikoyoneda.com/
http://www.leblon.be/
https://www.dewael15.art/en/exhibitions/current