Tot 15 maart loopt er een tentoonstelling met werk van Takashi Murakami in het Tomie Ohtake museum in Sao Polo, Brazilië. De ruimte leent er zich perfect toe om de grootse werken van de Japanse kunstenaar ten volle in zich op te nemen. Niet dat we er zelf naartoe kunnen trekken, maar het geeft ons alleszins de gelegenheid om ons even te verdiepen in zijn werk.
Hoewel zijn werk op het eerste zicht makkelijk te labellen zou vallen als pop-art, strips of manga-kunst, is het verhaal veel ingewikkelder dan dat. Feitelijk ontstaat zijn kunst uit een complexe mix van verschillende invloeden, zowel cultureel als op gebied van visuele en intellectuele impulsen. Ergens bevindt hij zich op het kruispunt tussen fantasy, wetenschap, geschiedenis en kunst, waarmee hij wil aantonen hoe artificieel de grenzen ertussen zijn.
De impact van zijn geboorteland Japan is overduidelijk. Niet enkel omwille van het mangagevoel dat het oproept, maar vooral door de specifieke ‘visuele filosofie’, die ertoe aanzet om beelden min of meer van links naar rechts voor te stellen, in twee dimensies, daar waar in de Westerse kunt meer diepte (niet te verwarren met diepgang) vervat ligt. Dit verschil zit diep ingeworteld in zijn kunst, hoewel hij zich van meet af aan, wanneer hij zich als allochtone kunstenaar moeizaam in de New Yorkse kunstscene trachtte in te planten, liet beïnvloeden door nieuwe stromingen die Damian Hirst en Jeff Koons initieerden, maar vooral ook door Star Wars…
Meer wereldse gebeurtenissen hebben ook een impact op zijn kunst. Na de grote aardbeving in Japan in 2011, en de daaropvolgende ramp in de kerncentrale van Fukushima, ving hij zijn reeks met Arhats aan (kort geschetst: leerlingen van Boeddha). Het culmineerde in het werk 500 Arhats, dat nog steeds bekend staat als het meest omvangrijke hedendaagse kunstwerk ooit. Het helpt uiteraard wanneer je intussen een team van zo’n 100 mensen hebt die mee jouw oeuvre vorm geeft…
Maar misschien het meest intrigerende in zijn werk is wat hij zegt in het interview hieronder, afgelegd in 2017, waarin hij uitlegt waar hij naar op zoek is met zijn werk. Het mag verrassen, gezien de monumentaliteit ervan en de oneindige details waarmee zijn werk gevuld is, maar waar de kunstenaar voornamelijk naar op zoek is, wat voor hem een kunstwerk ‘af’ maakt, is… leegte…
Geniet van een aantal sfeerbeelden van de expo, en zeker van het interview en analyse helemaal onderaan!
- Wat je (misschien) hebt gemist op Art Paris 2024 - april 13, 2024
- Een tempel voor de street art: het STRAAT museum in Amsterdam. - april 3, 2024
- Visie, missie en passie in een privéverzameling: de Kinsey-collectie - maart 16, 2024
