Persoonlijk en universeel… ontdek het werk van Danielle Luinge

Is kunst een vorm van therapie? Je zou het bijna gaan denken als je het werk van Danielle Luinge aanschouwt.

Veel van Danielle’s werken zijn gevuld met symboliek. Soms persoonlijke, vaak universele. Aanwijzingen, landmarks zijn het. Alsof ze haar leven zelf aan het doek toevertrouwt, op zoek naar de sleutels van wat haar tot haar maakt, wat haar als mens definieert. Het is dan ook noodzakelijkerwijs een zoektocht naar haar eigen verleden. Compromisloos, taboeloos. Een eerlijke confrontatie met zichzelf.

Dat zie je expliciet in haar meer symbolische werk, waar talrijke figuren en beelden de centrale personen omringen of op de huid ervan zijn aangebracht. Dichter kunnen herinneringen niet worden. Maar ook haar eenvoudig ogende portretten zijn getuigen van dezelfde zoektocht. De portretten lijken vaak zelfportretten, maar feitelijk zijn het actrices die de rol van Danielle op zich nemen. “Als een actrice jou speelt, is dat veiliger dan wanneer je dat zelf moet doen”, lees ik in haar interview met Marc Corbanie. Ook in de getekende portretten vangt Danielle dus de gevaarlijke tocht naar zichzelf aan.

: The Supernaturals, 2013 © Danielle Luinge

: Hope, 2016 © Danielle Luinge

Danielle vertelt me dat ze zonder vooropgesteld plan of beeld aan een werk begint. Het procedé is dus een beetje hetzelfde als dat van Tatjana Gerhard, die we onlangs bezochten, zij het met een compleet ander resultaat. Maar net als bij Tatjana vormt het werk van Danielle een directe weerspiegeling van haar emoties. Een doorslag van de ziel. Je zou er zo haar gedachtegang in kunnen herkennen, mocht je die kennen.

: (No Title) 2015 © Danielle Luinge

: The girlfriend, 2013 © Danielle Luinge

Kunst als spiegel van de ziel. Heeft Danielle dan een donkere ziel? Haar moedeloos ogende portretten, de gebroken relaties tussen de personages op het doek, de fragiele symbolen op de huid van haar modellen. Het is aanlokkelijk haar werk als duister te zien. Zoniet zwartgallig.

Maar dat is het niet noodzakelijk. Elkeen die moedig genoeg is om de zoektocht naar zichzelf in alle eerlijkheid aan te vangen, vindt vroeg of laat een loutering. Een catharsis. Verlichting! In deze zin is het werk van Danielle zeker lang niet ontdaan van alle hoop. Daarvoor is de opbouw te zorgvuldig en schuilt er teveel schoonheid in het werk. Teveel gratie en gevoel in de afwerking.

Hoewel persoonlijk is het werk van Danielle werk juist daardoor universeel. De aantrekkingskracht ervan ligt in de herkenbaarheid van de zoektocht. Zelfs al versta je niet alle symboliek in het werk, de persoonlijke weg die Danielle via deze symbolen aflegt is die van elk van ons.

Het werk is een uitnodiging om ons eigen verhaal te verkennen…

Le jardin des voyeurs, 2016 © Danielle Luingi

: (detail) Le jardin des voyeurs, 2016 © Danielle Luinge

: (detail) Le jardin des voyeurs, 2016 © Danielle Luinge

Danielle wordt vertegenwoordigd door Frank Demarest van PAK Gistel.

Werk van Danielle zal te zien zijn van 11 november tot 4 december op de groepstentoonstelling Dog Day Cabinet 2 in Le Clignoteur te Brussel, meer info hier!