Ter gelegenheid van de schenking van 141 tekeningen van Frank Auerbach aan de National Gallery in Londen, blikt het museum terug op het leven en werk van deze markante kunstenaar. Auerbach (1931–2024) was één van de meest invloedrijke Britse schilders van de 20e eeuw. Minder bekend, maar minstens zo betekenisvol, is zijn nauwe en persoonlijke band met de collectie van de National Gallery.
Gedurende zijn hele carrière keerde Auerbach telkens terug naar het museum om te tekenen naar oude meesters als Rembrandt, Rubens, Titian en Constable. Maar wat hij daar zocht, was meer dan een technische oefening. Voor Auerbach ging het niet om het kopiëren van stijl of oppervlak, maar om het ontrafelen van het schilderkundig mysterie. Hij wilde de ‘geheime structuur’ van een schilderij begrijpen – de onderliggende compositie die het werk bijeenhoudt.
“Ik ging naar de Gallery om de verborgen logica in een schilderij te ontdekken,” zei Auerbach ooit. Door te tekenen probeerde hij vat te krijgen op hoe grote meesters spanning, ritme en samenhang creëerden. Het museum werd voor hem geen plek van stil bewonderen, maar een actieve werkplaats van ideeën en inzichten. Na een bezoek zat zijn hoofd vaak zó vol inspiratie dat hij thuis meteen aan het schilderen sloeg.
De recente videoreportage van de National Gallery – met bijdragen van curator Daniel F. Herrmann, curatorial fellow Annabel Bai Jackson en voormalig medewerker Colin Wiggins – toont hoe deze tekenpraktijk essentieel was voor Auerbachs ontwikkeling. Zijn werk, hoe modern ook, draagt duidelijk sporen van zijn diepe engagement met de schilderkunst van het verleden.
De schenking van Auerbachs tekeningen biedt nu ook bezoekers een nieuwe blik op de collectie van de Gallery zelf. Zijn studies werpen licht op hoe hij keek, dacht en componeerde – en tonen hoe hedendaagse kunst kan ontstaan uit een eeuwenoud visueel gesprek.
Auerbachs praktijk herinnert ons eraan dat tekenen in musea – ooit beschouwd als louter ‘kopiëren’ – in werkelijkheid een vorm van actieve dialoog is. Het is een manier om te leren zien, te leren begrijpen, en zelf te groeien als kunstenaar.
Voor elke kunstenaar, ongeacht stijl of leeftijd, blijft er dus altijd iets te leren van de meesters die hen voorgingen. Auerbachs leven en werk zijn daar het levendige bewijs van.
