Wordt de hedendaagse maatschappij nog gedreven door utopische motieven? Of vervalt het door de grauwe werkelijkheid in een dystopische staat? Of vallen beide toch enigszins te rijmen, en leven we een een al dan niet comfortabel hybride model?
Grote vragen, waarvan je zou verwachten dat enkel filosofen of visionaire politici zich mee inlaten. Maar ook kunstenaars denken na over deze thema’s, en verwerken hun aanvoelen van latente maatschappelijke stromingen al dan niet bewust in hun kunstpraktijk. Het vormt het uitgangspunt van de expo ‘Mirrors don’t lie‘ in het CAS (Contemporary Art Space) in Oostende, dat meteen ook aantoont tot welke diverse kunstuitingen deze reflectie kan leiden.
Zo schuilt onder de uitgepuurde, netjes geordende lijnen van Stefan Annerel een andere werkelijkheid: “onder de tweedimensionale ordening gaan onderliggende lagen schuil, die glimpen tonen van figuraties, probeersels en herwerkingen. Sommige kleurbanden schijnen de afmetingen van het doek niet te respecteren, hier en daar schiet een penseelstreek uit”, aldus curator Nadine Prieels. Ook Renée Pevernagie speelt met de wisselwerking tussen perfectie en imperfectie. “Haar tekeningen lijken wel foto’s die halverwege hun ontwikkelingsproces geblokkeerd werden in de donkere kamer onder een rood licht, breekbaar en nog niet gefixeerd.”
Die dubbele lagen vind je ook in het werk van de Iraakse Mohammed Alani terug: “de op het eerste gezicht simpele, vlot leesbare kunstwerken zijn drager voor krachtige ideeën; hij vervormt de eigenschappen van materialen tot iets nieuw, dat een weg opent naar dieper denken en filosofische beschouwingen”, zegt de curator. Een ambiguïteit die Marc Galle doortrekt in de materialen die hij als ondergrond gebruikt, zoals metaal of karton. “Zijn onderwerp is bij uitstek de mens, die gevangen zit in zijn genen- en omgevingspatronen en maar een beperkte bewegingsvrijheid heeft, die hij dan nog niet altijd in positieve zin weet aan te wenden”, vertelt Nadine.
De maatschappelijke reflectie kan ook ingebed zijn in het concrete dagelijkse. Peter Troucheau is in het ‘normale’ leven verpleger bij de urgentiedienst. Het menselijke lijden waar hij in dit leven mee geconfronteerd wordt, tracht hij te verwerken in de rust van zijn atelier, om er “de leegte op te zoeken”. Al zal je de kwetsuren nog steeds in de kleine details terugvinden, ze verdwijnen nooit helemaal. De utopie van de leegte wordt verstoord door argeloos aangebrachte potloodlijnen, spontane vlekken, onverwachte krassen.
Een expo met een boeiend uitgangspunt dat ruimte laat voor een grote verscheidenheid aan kunst…
Praktisch
De expo ‘Mirrors don’t lie’ is te zien in kunsthuis CAS in de Frans Musinstraat 19, middenin de Oostendse bel-époquewijk van 13 tot en met 16 en van 22 tot en met 24 mei, telkens van 15 tot 18 uur. De expo is coronaveilig – reserveren is niet nodig. Mondmaskers zijn uiteraard verplicht.
mei 9, 2021
Beste,ben iemand die kunst en hun leven en ambitie enorm volgt.
Toch deze opmerking,sommige en velen prijzen worden echt wel veel hoor.
Misschien eerst groeien en daarna proberen te oogsten.
Gisteren naar Het Zwarte Huis in Ukkel geweest en de prijzen van een gevestigde waarde Meester Jan Van Riet waren prijzig.De rest in de gallery waren aannemelijk.
Groeten,
Luc Smessaert
Luc Smessaert