De merkwaardige comeback van kunstenaar D.D. Trans

Posted By Frederic De Meyer

Mocht je in de komende dagen het kunstenfestival Watou nog bezoeken (dat kan nog tot 4 september) vergeet dan niet het werk van Frank Tuytschaever, alias D.D. Trans, te bekijken, een kunstenaar met een merkwaardig, maar consequent parcours.

In de jaren ’90 als conceptuele kunstenaar opgekomen, zocht Frank steeds naar speciale ruimtes om zijn werk in tentoon te stellen. Zo was hij onder meer te gast in de garage van Walter Van Beirendonck (Window Gallery) en in de studio van Deus (In Frente Arte in Ronda Spanje). Hij zat in groepstentoonstellingen met onder meer Jan Fabre, Johan Tahon en Wim Delvoye, stelde tentoon in Frankrijk en Spanje en werd jarenlang vertegenwoordigd door de Gentse galerij Richard Foncke. Aan aandacht geen gebrek. Maar in 2004 kreeg hij het benauwde gevoel alles reeds bereikt te hebben en hield het beoefenen van kunst voor een tiental jaar voor bekeken. Tot hij in 2014 werd opgepikt voor de tentoonstelling A Simple Plan gecureerd door Sam Steverlynck, en een vaste stek vond bij de Antwerpse galeriste Valerie Traan.

Sindsdien lijkt de kunstenaar actiever dan ooit. Vorig jaar had hij twee solo- en een aantal groepstentoonstellingen, en een van zijn werken gaat in productie bij een designer (‘Miroir’ bij Valerie Objects) en er komt binnenkort een boek over zijn werk uit. Tijdens het bezoek dat ik hem bracht in zijn huis in Ruislede (een van de kunstenaarshuizen die in het boek ‘Artists at home/work’ werd opgenomen) vertelt hij me dat het zijn droom was om ooit op Watou te staan. Check. Nog een geluk dat hij nog andere dromen koestert.

Frank Tuytschaever, alias D.D. Trans, courtesy Gallery Valerie Traan

Een culturele duizendpoot, zo blijkt uit ons gesprek, dat hij in een duizelingwekkend tempo doorspekt met referenties naar design, architectuur en mode. Als inspiratiebron vermeldt hij in dezelfde adem Patti Smith, Joti T’Hooft, Ann Demeulemeester en Marcel Broodthaers. Daarbovenop verwijst hij onvermoeibaar naar de voornaamste spelers op de Vlaamse kunstscène, die hij door en door lijkt te kennen.

© Frank Tuytschaever, courtesy Gallery Valerie Traan

Al deze referenties resulteren in minimalistisch werk dat vaak poëtisch genoemd wordt, hoewel er steeds een duister kantje aan kleeft. De duistere kant is volgens Frank de laatste jaren gegroeid, al zal het de toeschouwer niet meteen opvallen als je zijn laatste werken bekijkt. Doorheen de jaren is het werk van D.D. Trans dan ook merkwaardig homogeen gebleven. Op tentoonstellingen toont hij evengoed oud en nieuw werk door elkaar, zonder hiërarchie of onderscheid. Een rustpunt, zou je kunnen stellen, in een wereld die uitsluitend op groei en verandering lijkt toegespitst.

Alleszins een merkwaardig en intrigerend oeuvre om te ontdekken.

Courtesy Gallery Valerie Traan

Mocht je D.D. Trans gemist hebben op Watou, niet getreurd. Vanaf 30 september is hij samen met Mario De Brabandere en Johan Tahon te zien op –u raadt het nooit- de stedelijke begraafplaats en afscheidsruimte in Tielt, en zo te horen komen er nog heel wat andere mogelijkheden om zijn werk te zien. Blijf ons volgen om er als eerste van op de hoogte te zijn!

Intussen vind je meer werk en nieuws over D.D. Trans op zijn website.